Ψήφισμα συμπαράστασης
Στις 13 Μαρτίου 2018 δικάζονται στο Ζ΄ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών οι Αθηνά Αλεξανδρή και Βανέσσα Πεντογάλου, μέλη του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού Πανεπιστημίου Αθηνών και ο Παναγιώτης Σωτήρης, διδάσκων στο ΕΑΠ, πρώην μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΠΟΣΔΕΠ. Κατηγορούνται για παραβίαση των άρθρων 1, 14, 16, 26 παρ. 1α, 27, 45, 51, 53, 79, 325 του Ποινικού Κώδικα, με το σκεπτικό ότι, στις 30/10/2014:
«…από κοινού δρώντας και κατόπιν συναπόφασης με άγνωστα άτομα […] υποχρέωσαν διά της βίας τον Θ. Φορτσάκη να παραμείνει παρά τη θέλησή του, για βραχύ χρονικό διάστημα, εντός της αίθουσας όπου επρόκειτο να διεξαχθεί η συνεδρίαση της Συγκλήτου […] καθώς με το σώμα τους έφραζαν την πόρτα […] και στη συνέχεια κλείδωσαν αυτή, εξαναγκάζοντάς τον με αυτόν τον τρόπο να παραμείνει, ακουσίως, περιορισμένος για βραχύ χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα να στερηθεί κατά το χρόνο αυτό, χωρίς τη θέλησή του, την ελευθερία της κίνησης…».
Η υπόθεση ξεκίνησε από τον τέως Πρύτανη του ΕΚΠΑ, ο οποίος δε δίστασε να κατηγορήσει τους συναδέλφους, πάντα παρόντες στους αγώνες φοιτητών, εργαζομένων και διδασκόντων, σαν υποκινητές “επεισοδίων”.
ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ στους τρεις διωκόμενους και στον τότε φοιτητή του Ιδρύματος Χρήστο Ξαγοράρη, ο οποίος δικάζεται στις 29/3 για γεγονότα της ίδιας περιόδου.
ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ την παραγωγή διώξεων ενάντια σε κινηματικές πρακτικές. Μέρος της αποτελεί η συνεχιζόμενη ωμή επέμβαση των διωκτικών μηχανισμών στη συνδικαλιστική δράση στο ΕΚΠΑ. Επέμβαση που ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 2013, όταν οι εργαζόμενοι του Διοικητικού Προσωπικού βρίσκονταν στην κορύφωση μιας πολύμηνης απεργιακής κινητοποίησης πρωτόγνωρης μαχητικότητας, αποφασιστικότητας και αυτενέργειας, με στόχο την ανατροπή της πολιτικής των απολύσεων εκατοντάδων εργαζομένων στα Πανεπιστήμια και ευρύτερα στο δημόσιο τομέα. Συνεχίστηκε σταθερά τα επόμενα χρόνια και συνεχίζεται και μέχρι σήμερα. Η πρακτική αυτή συνιστά κατάφωρη παραβίαση των συνταγματικά κατοχυρωμένων κοινωνικών και πολιτικών μας δικαιωμάτων και στοχεύει στην ποινικοποίηση και την καταστολή των αγώνων, στην καλλιέργεια κλίματος τρομοκρατίας και τη δίωξη του ελεύθερου φρονήματος των εργαζομένων. Πρακτικές αυτού του είδους καταδεικνύουν ότι το κράτος έχει συνέχεια, την οποία δεν αναιρούν οι εναλλαγές σε επίπεδο προσώπων και κομμάτων. Οι διώξεις των αγώνων αποτελούν συστατικό στοιχείο για τη διασφάλιση της σιγής μιας κοινωνίας που έχει φτάσει στο όριο από τις μνημονιακές πολιτικές.
ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ ότι δε θα επιτρέψουμε την ποινικοποίηση των απεργιακών αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης. Υπερασπιζόμαστε σθεναρά και αποφασιστικά το δικαίωμά στην ελεύθερη λειτουργία των συλλογικών οργάνων.