ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΜΕ ΣΔΙΤ

Παρουσιάζουν ένα «παραμύθι» κρύβοντας επιμελώς το «δράκο», είναι το σχόλιο τωνεργαζομένων της εταιρείας «Κτιριακές Υποδομές ΑΕ» (ΚτΥπ), σχετικά με τηνκατασκευή σχολείων με Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). 

Οι εργαζόμενοι στην ΚτΥπ, με μια αναλυτική ανακοίνωση στα τέλη του προηγούμενου μήνα, παίρνουν θέση και επισημαίνουν μια σειρά πλευρές που αναδεικνύονται από τα σχολεία των ΣΔΙΤ. Συγκεκριμένα, στην ανακοίνωση σημειώνουν:

«Τις τελευταίες μέρες δεχόμαστε ομοβροντία δημοσιευμάτων, δηλώσεων και ημερίδων που «ξαναζεσταίνουν» το μοντέλο των ΣΔΙΤ. Η αφορμή δόθηκε με τα εγκαίνια ομάδας σχολείων στην Αττική που έγιναν με ΣΔΙΤ, όπως έγινε και στις 21/6 στο ΤΕΕ-ΣΕΚ Μεγάρων. Οι εργαζόμενοι στις ΚτΥπ (πρώην ΟΣΚ, ΘΕΜΙΣ, ΔΕΠΑΝΟΜ, τεχν. ΚΕΔ) είχαμε εκφράσει την αντίθεσή μας στην κατασκευή σχολείων με ΣΔΙΤ ήδη από το 2007, που η τότε κυβέρνηση είχε αποφασίσει την κατασκευή δεκάδων σχολείων με αυτό το «μοντέλο» και με τα γνωστά επιχειρήματα: Οτι διασφαλίζεται χρηματοδότηση και με συμφέροντες όρους σε περίοδο έλλειψης κρατικών κονδυλίων. Οτι τα σχολεία θα κατασκευαστούν πιο γρήγορα και πιο ποιοτικά. Οτι η καθαριότητα, φύλαξη και συντήρηση θα είναι εξασφαλισμένα για 25 χρόνια.

Τίθεται το ερώτημα: Μήπως τελικά είναι «προκατειλημμένοι» φορείς όπως το Σωματείο μας ή η Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων (ΑΣΓΜΕ), που διαφωνούν και αντιτίθενται στα ΣΔΙΤ; Ακόμα και το ΤΕΕ σε ημερίδα του καταλήγει ότι ειδικά για μη ανταποδοτικά έργα και κτίρια όπως τα σχολεία, η μέθοδος των ΣΔΙΤ είναι ασύμφορη και οικονομικά, αφού μεταθέτει τα κόστη στο μέλλον με τους ανάλογους τόκους».

«Επειδή υπάρχει πλέον εμπειρία στους εργαζόμενους στις «Κτιριακές Υποδομές», καθώς – παρότι διαφωνούμε με τα ΣΔΙΤ – κληθήκαμε να τα υλοποιήσουμε, μπορούμε να απαντήσουμε με μερικές αλήθειες:

1. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις και διοικήσεις του δημόσιου φορέα, αψηφώντας τις αντιδράσεις των εργαζομένων και τα πραγματικά στοιχεία, έδωσαν «γην και ύδωρ» για να προχωρήσει η κατασκευή σχολείων με ΣΔΙΤ. Τα 14 σχολεία που παραδίδονται αυτή την περίοδο, μπήκαν ή μάλλον εγκλωβίστηκαν στο μοντέλο ΣΔΙΤ το 2007! Επρεπε να περάσουν 10 ολόκληρα χρόνια για να μπορέσουν μαθητές και γονείς να δουν το πολυπόθητο σχολείο που τότε είχαν ανάγκη.

2. Τα περισσότερα από αυτά τα σχολεία επιλέχθηκαν έτσι ώστε να μην έχουν προβλήματα που είναι συνήθη για τις συμβατικές μελέτες, ιδιαίτερα στην Αττική (προβληματικά οικόπεδα, ιδιοκτησιακά, από άποψη μεγέθους, προσανατολισμού, χωροταξίας κ.ά.). Και βέβαια, ακόμα και όταν προέκυψαν στην πορεία κάποια απρόβλεπτα θέματα όπως «αρχαιολογία» ή άλλα, το κόστος και τις καθυστερήσεις τα πλήρωσε εξ” ολοκλήρου το Δημόσιο. Οπως ακριβοπλήρωσε με σχεδόν 1 εκατομμύριο τους εξωτερικούς συμβούλους που «έφτιαξαν» τις συμβάσεις.

3. Η όλη διαδικασία επιβλεπόταν στενά - παρότι δεν προβλεπόταν από τις συμβάσεις ΣΔΙΤ - από τους «τεμπέληδες» μηχανικούς και άλλους εργαζόμενους στον πρώην ΟΣΚ και νυν ΚτΥπ, οι οποίοι μαζί με τις πιεστικές ανάγκες για τα τρέχοντα έργα, κλήθηκαν να κάνουν προμελέτες, «άτυπο» έλεγχο και διορθώσεις στις μελέτες και στενή επίβλεψη στα σχολεία με ΣΔΙΤ, χωρίς βέβαια αυτό να προβληθεί πουθενά, για να μη χαλάσει η προπαγάνδα για το «κακό» Δημόσιο.

4. Οι «κακοί», «αργοί» και εν πολλοίς «άχρηστοι» μηχανικοί και άλλοι εργαζόμενοι της ΚτΥπ, παράλληλα με τα παραπάνω «άτυπα» καθήκοντα, έκαναν εκατοντάδες σχολικά και άλλα κτίρια, εφάμιλλα αν όχι καλύτερα από αυτά των ΣΔΙΤ, αλλά ούτε αυτά βρέθηκε κανένας να τα προβάλει. Ισα – ίσα που κάποιοι υπουργοί, περιφερειάρχες και δήμαρχοι έκοβαν και κόβουν κορδέλες και βάζουν στα προεκλογικά τους φυλλάδια τη δουλειά των εργαζομένων στην ΚτΥπ, «ξεχνώντας» να τους αναφέρουν και καπηλευόμενοι τη δουλειά τους».

«5. Εδώ να υπενθυμίζουμε επιγραμματικά ότι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που κατασκευάζουν σχολεία με ΣΔΙΤ τα νοικιάζουν για 25 χρόνια στο κράτος και αναλαμβάνουν παράλληλα τη φύλαξη, καθαριότητα και συντήρηση, διαδικασία που τους δίνει «τον πρώτο λόγο» ως ιδιοκτήτες στη λειτουργία των σχολείων.

6. Επίσης να επισημάνουμε ότι ο κατασκευαστικός όμιλος βάζει από ιδίους πόρους περίπου το 16% του συνολικού κόστους, ενώ ο κύριος όγκος της χρηματοδότησης καλύπτεται από τραπεζικούς δανεισμούς, κύρια με εγγύηση του Δημοσίου (Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων – πρόγραμμα JESSICA κ.ά.).

7. Ετσι, ένας επιχειρηματικός όμιλος, και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης, διασφαλίζει ότι με την τοποθέτηση ελάχιστων ιδίων πόρων θα έχει σταθερή απόδοση από το κράτος για 25 χρόνια, που κυμαίνεται το μήνα από 40.000 έως και 160.000, ανάλογα με το σχολείο. Παράλληλα βέβαια θα έχει τον πρώτο λόγο – ως ιδιοκτήτης – από το «πού θα μπει ένα καρφί» μέχρι πώς θα αξιοποιούνται οι χώροι του σχολείου, ιδιαίτερα εκτός του προσυμφωνημένου ωραρίου. Παράλληλα υπάρχουν και σειρά άλλων θεμάτων, όπως ότι οι Σχολικές Επιτροπές επιφορτίζονται τους λογαριασμούς ρεύματος, τηλεφώνου κ.ά., οι οποίοι και είναι πολλαπλάσιοι των συμβατικών σχολείων, καθώς στα σχολεία με ΣΔΙΤ προβλέπονται συγκεκριμένα επίπεδα θερμοκρασίας των χώρων, φωτισμού και μάλιστα όλο το 24ωρο για λόγους ασφαλείας κ.ά. Ομως όλα αυτά υποχρεούνται να τα πληρώνουν οι Σχολικές Επιτροπές από τα ψίχουλα που παίρνουν από το κράτος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

8. Ας έρθουμε όμως και στο ερώτημα «τι τους έπιασε σήμερα και ξαναθυμήθηκαν τα ΣΔΙΤ»; Μα το γεγονός ότι έρχεται το «πακέτο Γιούνκερ» που συνεχίζει την πολιτική της Ευρωένωσης και των «θεσμών», για προώθηση και χρηματοδότηση σε οτιδήποτε συμφέρει τα επιχειρηματικά συμφέροντα.Εν προκειμένω είναι ένα πολύ δελεαστικό «φιλέτο» που θα στοχεύσει όχι μόνο στην κατασκευή νέων κτιρίων με ΣΔΙΤ (που πιθανόν εν μέσω κρίσης ενέχει μεγαλύτερα ρίσκα και λιγότερα κέρδη για τα επιχειρηματικά συμφέροντα), αλλά σε «πακέτα» ΣΔΙΤ για «επισκευή, συντήρηση, καθαρισμό και φύλαξη των υπαρχόντων σχολικών αλλά και άλλων δημόσιων κτιρίων». Γι” αυτό, ενώ ο προσεισμικός έλεγχος έπρεπε να προχωρά αυτόνομα σε πανελλήνια κλίμακα με κριτήρια καθαρά κοινωφελή, συνδέθηκε με την ενεργειακή αποτύπωση των κτιρίων, παρότι έχουν διαφορετικό πεδίο εφαρμογής, με αποτέλεσμα να καθυστερεί ανησυχητικά. Η σύνδεση αυτή δεν έγινε τυχαία, αλλά για να δημιουργηθούν συνολικοί φάκελοι των σχολικών κτιρίων και να έχουν πλήρη εικόνα οι επιχειρηματικοί όμιλοι για τις ΣΔΙΤ που θα αναλάβουν. Ετσι – όπως ήδη καταγγείλαμε – υποτάσσουν τη ζωτική και επείγουσα ανάγκη για προσεισμικούς ελέγχους και επισκευές σε σχολεία, νοσοκομεία και άλλα δημόσια κτίρια, στις κερδοσκοπικές «απαιτήσεις» του «πακέτου Γιούνκερ», με αποτέλεσμα σε μία περιοχή και μία περίοδο αυξημένης σεισμικότητας, να ρισκάρουν ανθρώπινες ζωές και σημαντικές καταστροφές. Εξάλλου η «λογική» κυβερνήσεων και διοικήσεων ότι «δεν κάνω ελέγχους αν δεν έχω εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση των επισκευών που θα προκύψουν» είναι ακραία αντικοινωνική και θέτει σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.

Και βέβαια, τα ίδια συμφέροντα και τις ίδιες πολιτικές εξυπηρετεί η ένταξη της ΚτΥπ στο υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων: Κατάργηση του δημόσιου φορέα, εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση σχολικών κτιρίων, νοσοκομείων και άλλων δημοσίων κτιρίων, προς όφελος μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων».