ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ! ΘΑ ΤΟΥΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ!

1. Η ψήφιση του νομοσχεδίου για τη μείωση των μισθών και των συντάξεων  προκαλεί περίσκεψη σε όλους μας: «τι χρειάζεται τέλος πάντων για να ρίξουμε μια κυβέρνηση που ολοφάνερα στερείται δημοκρατικής νομιμοποίησης; τι χρειάζεται για να επιβάλουμε μια φιλεργατική πορεία στον τόπο; αφού οι διαδηλώσεις στις 19 και στις 20 Οκτώβρη, οι μεγαλύτερες εργατικές κινητοποιήσεις που έγιναν ποτέ στον τόπο μας, δεν έφτασαν, μήπως πρέπει να τα παρατήσουμε;»

2. Η απογοήτευση είναι μια πολυτέλεια που δεν μας επιτρέπεται. Το πηγάδι στο οποίο μας ρίξανε δεν έχει πάτο και η συνέχεια θα έχει μόνο χειρότερα αν επιλέξουμε την αποστράτευση και την ιδιώτευση.

3. Το ξεπέρασμα του φόβου από εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους σε όλη την Ελλάδα οδήγησε στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις της 48ωρης απεργίας και κατέστησε την κυβέρνηση πολιτικά νεκρή. Όσο πιο γρήγορα τη ρίξουμε τόσο λιγότερη ζημιά θα κάνει από δω και μπρος.

4. Η τεράστια επιτυχία των κινητοποιήσεων της 48ωρης πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας μας δίνει δύναμη για τα απαραίτητα: α. να ξεκαθαρίσουμε και να βαθύνουμε τους στόχους του εργατικού και λαϊκού κινήματος και β. να οργανώσουμε καλύτερα τη δράση μας τόσο στους χώρους δουλειάς όσο και στις κινητοποιήσεις.

5. Στο διήμερο 19 και 20 Οκτώβρη έγινε φανερό ότι η περιφρούρηση των κινητοποιήσεων μας δεν είναι απλά ζήτημα θέλησης. Ο κυβερνητικός αυταρχισμός, ο βομβαρδισμός με χημικά, οι αστυνομικές επιθέσεις και η αξιοποίηση από την αστυνομία της δράσης τυχοδιωκτικών ομάδων δεν αντιμετωπίζονται εύκολα.

6. Όλα τα παραπάνω οδήγησαν στο θάνατο του αγωνιστή Δημήτρη Κοτσαρίδη.  Όση σημασία κι αν έχει η ακριβής διαδοχή των γεγονότων που στέρησαν τη ζωή του συναγωνιστή, το βέβαιο είναι ότι την πολιτική ευθύνη για το θάνατο αυτό τη φέρει η κυβέρνηση.

7. Δεν έχουν καμία θέση στο κίνημα μας όποιοι πετάνε πέτρες, κροτίδες και βόμβες μολότοφ σε διαδηλωτές (όπως έγινε τη δεύτερη μέρα των κινητοποιήσεων ενάντια στο ΠΑΜΕ) και όποιοι ανοίγουν κεφάλια για να επιβάλλουν τον πετροπόλεμο με τα ΜΑΤ και τη θραύση βιτρινών ως μοναδική αγωνιστική πρακτική στους υπόλοιπους διαδηλωτές (όπως έγινε την πρώτη μέρα των κινητοποιήσεων στέλνοντας στο νοσοκομείο τρεις συναδέλφους που βρίσκονταν στην περιφρούρηση του μπλοκ μας).   

8. Αυτό που σήμερα είναι απαραίτητο είναι να βαθύνουμε την ενότητα του εργατικού κινήματος ενάντια στην κυβερνητική πολιτική της υποτέλειας και της κοινωνικής λεηλασίας. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει αν κάθε πλευρά του κινήματος δεν μάθει να ξεχωρίζει τους συναγωνιστές  από τους εχθρούς του κινήματος, εγκαταλείποντας λογικές μονοπώλησης της αγωνιστικότητας.