ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΑΙΡΕΤΩΝ-ΠΡΟΕΔΡΩΝ (9/2) ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΕΔΡΩΝ (10/2/2018) ΤΗΣ ΔΟΕ

Αγωνιστική Συσπείρωση

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΑΙΡΕΤΩΝ-ΠΡΟΕΔΡΩΝ (9/2) ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΕΔΡΩΝ (10/2/2018) ΤΗΣ ΔΟΕ

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Σε μια περίοδο που δυναμώνει η επίθεση στη ζωή και τα δικαιώματά μας και προετοιμάζονται νέες αντιδραστικές αλλαγές στη δομή και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης και στα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, πραγματοποιήθηκαν δύο κεντρικές διαδικασίες της ΔΟΕ, οι οποίες δυστυχώς δεν κατέληξαν σε καμία συγκεκριμένη απόφαση (όλα τα θέματα παραπέμφθηκαν σε έκτακτο Δ.Σ. της ΔΟΕ στις 14/2). Είναι και αυτό ένα ακόμα δείγμα της κρίσης στην οποία βρίσκεται το συνδικαλιστικό κίνημα στον Κλάδο μας.

Α. ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΕΔΡΩΝ 10/2/2018

Η Ολομέλεια Προέδρων έγινε μετά την ολοκλήρωση των Γενικών Συνελεύσεων των Συλλόγων, 22/1 – 8/2/2018, όπου η ΑΣΕ κατέθεσε ολοκληρωμένη πρόταση με εκτίμηση της περιόδου, πλαίσιο πάλης και πρόγραμμα δράσης. Αν και μόνο 9 Σύλλογοι είχαν απαρτία, σε μια σειρά άλλους Συλλόγους οι Γ.Σ. είχαν μεγαλύτερη συμμετοχή από προηγούμενες φορές κι αυτό είναι ένα μικρό θετικό βήμα που χαιρετίζουμε! Παρόλα αυτά η Ολομέλεια δεν είχε καταστατική απαρτία, αφού οι περισσότεροι πρόεδροι δεν είχαν δικαίωμα ψήφου λόγω έλλειψης απαρτίας.

Με βάση τα παραπάνω δεδομένα, ως ΑΣΕ κάναμε σαφές, σε αντίθεση με όλες τις άλλες δυνάμεις, ότι έπρεπε να παρθούν αποφάσεις την ίδια μέρα της Ολομέλειας, σε ανοιχτή ενώπιων όλων των Προέδρων συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΔΟΕ, παίρνοντας υπόψη τις λίγες έστω αποφάσεις Γ.Σ. (9 με απαρτία), τις προτάσεις των παρατάξεων που εκπροσωπούνται στο Δ.Σ. και φυσικά τη γνώμη όλων των Προέδρων που ήρθαν χωρίς απόφαση.

Δυστυχώς η πρότασή μας δεν έγινε δεκτή, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί για άλλη μια φορά μια διαδικασία όπου από τις 2 μ.μ. και ύστερα η αίθουσα άδειαζε σταδιακά, πρόεδροι και μέλη του Δ.Σ. μιλούσαν σε άδειες καρέκλες. Τελικά η διαδικασία της Ολομέλειας έκλεισε με την τοποθέτηση του προέδρου, ο οποίος ξεκαθάρισε ότι τη μέρα εκείνη δε θα παιρνόταν καμία απόφαση και όλα μεταφέρονται σε συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΔΟΕ άλλη μέρα.

Επιβεβαιώθηκε δυστυχώς η ΑΣΕ ότι καμία άλλη δύναμη δεν είχε σκοπό να παρθούν αποφάσεις οργάνωσης του αγώνα και μοναδική έγνοια των δυνάμεων που διαμόρφωσαν κοινή εισήγηση προς τις Γ.Σ. των Συλλόγων (3 ΔΑΚΕ, 2 ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, 1 ΑΕΕΚΕ, 1 ΕΡΑ) ήταν να περάσει η εισήγησή τους και σε κάθε περίπτωση να μπει φραγή στην υιοθέτηση πλευρών του πλαισίου της ΑΣΕ που είχαν υιοθετηθεί από αρκετούς Συλλόγους είτε με απαρτία είτε χωρίς.

Οι τοποθετήσεις των εκλεγμένων προέδρων με τα ψηφοδέλτια της ΑΣΕ, αλλά και πολλών ακόμα προέδρων από όλη τη χώρα,  τόνισαν την ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας για τα διακαιώματά μας κόντρα στην απογοήτευση και τη μοιρολατρία που καλλιεργεί η πλειοψηφία της ΔΟΕ. Ανέδειξαν τη θετική πείρα από τις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος που οργανώθηκαν σε πείσμα της άθλιας και απεργοσπαστικής στάσης της ΑΔΕΔΥ – που δεν κήρυξε καν απεργία, όταν ψηφιζόταν το πολυνομοσχέδιο στη Βουλή – αλλά και της στάσης της ΔΟΕ που ακολούθησε τη γραμμή της ΑΔΕΔΥ. Μεταφέρθηκε πλούσια πείρα από τη δράση των σωματείων, από τη συμπόρευση με συνδικάτα του ιδιωτικού τομέα, από την προσπάθεια να κατακτηθούν νίκες σε επίπεδο σωματείου.

Είναι θετικό ότι το πλαίσιο πάλης αλλά και μια σειρά κινητοποιήσεις που πρότεινε η ΑΣΕ, όπως κινητοποίηση ενάντια στη δίκη των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ 20/2, για τους πλειστηριασμούς 21/2, εβδομάδα δράσης για τους διορισμούς με κορύφωση τις κινητοποιήσεις στις 2/3, πανεργατική απεργία μέσα στον Μάρτη, αλλά και πλευρές, όπως καταδίκη της στάσης των πλειοψηφιών ΔΟΕ και ΑΔΕΔΥ στις 12/1, η θέση για άμεσους μόνιμους διορισμούς όλων των αναπληρωτών και εξίσωση των δικαιωμάτων μόνιμων και αναπληρωτών, γίνονται και θέσεις πολλών Συλλόγων σε όλη τη χώρα!

Για μια ακόμα φορά γίνεται φανερό ότι ο υπάρχον συσχετισμός στη ΔΟΕ με τις δυνάμεις που συγκροτούν το προεδρείο (ΔΑΚΕ – ΔΗ.ΣΥ. – ΕΡΑ – ΑΕΕΚΕ) αλλά και τη μόνιμη στήριξη που παρέχουν σ΄ αυτό οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, αποτελεί εμπόδιο στην οργάνωση του αγώνα του Κλάδου. Γι’ αυτό πρέπει να προσπεραστεί, να οργανώσουμε την πάλη μας μέσα από τους Συλλόγους μας, αλλάζοντας και τους συσχετισμούς και να περάσουμε στην αντεπίθεση διεκδικώντας χωρίς καμία ταλάντευση ζωή, μόρφωση και δουλειά με δικαιώματα! Οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δίνουν το καλύτερό τους εαυτό στην προσπάθεια αυτή!

Β. ΣΥΣΚΕΨΗ ΑΙΡΕΤΩΝ-ΠΡΟΕΔΡΩΝ 9/2/2018 ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ: ΜΙΑ «ΧΡΟΝΙΑ» ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΙΚΑ …ΑΝΤΙΚΡΥΣΜΑ!

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Ως Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών (ΑΣΕ) είχαμε ξεκαθαρίσει εδώ και καιρό ότι δε μπορεί, τη στιγμή που γίνεται χαμός, η επίθεση κυβέρνησης-ΕΕ-ΣΕΒ και κομμάτων του κεφαλαίου εντείνεται, ο Κλάδος να ασχολείται μονόπλευρα με το ζήτημα της αναμοριοδότησης των σχολείων και μάλιστα για δεύτερη χρονιά και όχι μόνο!

Είχαμε τοποθετηθεί συνολικά για το θέμα με ανακοίνωση από τον Γενάρη του 2017. Είχαμε επίσης τοποθετηθεί και στο Δ.Σ. της ΔΟΕ ότι η διαδικασία για το θέμα θα έπρεπε να ήταν σύντομη και συγκεκριμένα η εξής: κοινή απόφαση των ΔΣ ΔΟΕ και ΟΛΜΕ ως κατεύθυνση προς Συλλόγους και ΕΛΜΕ (που δεν υπήρξε!), απόφαση κάθε Συλλόγου για τα σχολεία της περιοχής του, κοινή απόφαση των Συλλόγων σε επίπεδο ΠΥΣΠΕ και στη συνέχεια σε επίπεδο ΑΠΥΣΠΕ, αποστολή της τελικής τους πρότασης στη ΔΟΕ και κατάθεσή της από το Δ.Σ. της ΔΟΕ στο Υπ. Παιδείας.

Μια τέτοια διαδικασία θα μπορούσε να είχε ολοκληρωθεί από πέρυσι ή έστω φέτος πολύ πριν τα Χριστούγεννα, όπως έγινε με τους Συλλόγους στην Περιφέρεια Β. Αιγαίου που είχαν στείλει την κοινή τους πρόταση από τότε.

Αντί γι’ αυτό η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΔΟΕ ξεκίνησε από πέρυσι, αφού οι Σύλλογοι είχαν καταρχήν καταλήξει σε πρόταση, με Περιφερειακές Συσκέψεις σε όλη τη χώρα, διαδικασία που επαναλήφθηκε και φέτος (;), παρά το γεγονός ότι οι Σύλλογοι είχαν και πάλι στείλει πρόταση και μεμονωμένα και σε πολλές περιπτώσεις κατά ΠΥΣΠΕ, ενώ το Β. Αιγαίο, όπως προαναφέραμε, και σε επίπεδο Περιφέρειας. Πιστεύουμε ότι το ίδιο μπορούσαν να έκαναν και οι υπόλοιπες περιοχές, αν τους είχε ζητηθεί. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι μια παρόμοια διαδικασία με Περιφερειακές Συσκέψεις σε όλη τη χώρα είχε γίνει και πριν τις προηγούμενες εκλογές των αιρετών από τους τότε αιρετούς του ΚΥΣΠΕ, για να ακούσουν, όπως έλεγαν, τη βάση του Κλάδου για το ζήτημα, από τις οποίες τελικά μόνο οι προεκλογικές τους ανάγκες ικανοποιήθηκαν και κανείς δεν έμαθε τι τους είπε η Βάση του Κλάδου!

Στις φετινές Περιφερειακές Συσκέψεις, που πραγματοποίησε το Δ.Σ. της ΔΟΕ στις 31/1 και 6/2/2018, υποτίθεται ότι  οι Σύλλογοι κατέληξαν σε προτάσεις σε επίπεδο ΑΠΥΣΠΕ κι όπου υπήρχαν προβλήματα θα το ξανάβλεπαν και θα έστελναν στο Δ.Σ. της ΔΟΕ την τελική τους πρόταση, κάτι που λίγο πολύ έγινε γι’ αυτό και δημιουργήθηκαν πίνακες ανά Περιφέρεια με τα παλιά και τα προτεινόμενα από το ΠΥΣΠΕ (αλλά και το Υπ. Παιδείας) μόρια.

Παρόλα αυτά, αν και το Δ.Σ. της ΔΟΕ δεν είχε παρά να προωθήσει την πρόταση των Συλλόγων κάθε Περιφέρειας, η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΔΟΕ επέμεινε και πραγματοποιήθηκε στις 9/2 Πανελλαδική Σύσκεψη στην Αθήνα με τους Προέδρους των Συλλόγων και τους αιρετούς όλων των ΠΥΣΠΕ και ΑΠΥΣΠΕ και φυσικά του ΚΥΣΠΕ, ένα σώμα 250 περίπου ανθρώπων, όπου σε τραπέζια εργασίας αποτύπωσαν μέσα σε 1-2 ώρες στον πίνακα τη συμφωνία τους, πράγμα που μπορούσε να είχε γίνει στην Περιφέρειά τους εδώ και καιρό, και στη συνέχεια την ανακοίνωσαν, πράγμα που μπορούσε να είχε γίνει και προωθηθεί από το Δ.Σ. της ΔΟΕ.

Κι όλα αυτά με δεδομένα ότι: οι  παρατάξεις της πλειοψηφίας στα Δ.Σ. ΔΟΕ και ΟΛΜΕ φρόντισαν να μη βγει κοινή θέση των δύο Ομοσπονδιών, παρά την επιμονή της ΑΣΕ. Ότι η όποια μοριοδότηση των σχολείων γίνει αποτελεί ένα πολύ μικρό κομμάτι της μοριοδότησης των υπηρεσιακών μεταβολών, το πλαίσιο των οποίων παραμένει πέρα κι έξω από τις σύγχρονες ανάγκες των εκπαιδευτικών και της δημόσιας εκπαίδευσης. Και το ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ότι οι ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ τείνουν προς εξαφάνιση, αφού οι διορισμοί είναι μηδενικοί και οι μεταθέσεις και αποσπάσεις σφαγιάζονται!

Προς τι λοιπόν τόση σπουδή και «σπατάλη» χρόνου από την πλειοψηφία της ΔΟΕ για ένα ζήτημα που τελικά επηρεάζει πολύ λίγο τη ζωή των συναδέλφων; Δικαιολογούν τέτοια χρονοβόρα διαδικασία οι ανάγκες των παρατάξεων της διευρυμένης πλειοψηφίας που συναποφάσισε τη διαδικασία; Την ίδια στιγμή, η ΔΟΕ, όπως και η ΟΛΜΕ, δεν έχουν να επιδείξουν ούτε μία σοβαρή αντίδραση στην αντιλαϊκή και αντιεκπαιδευτική βαρβαρότητα! Δεν είναι κι αυτός ένας ακόμα τρόπος να βάλουν πλάτη στην αντιλαϊκή βαρβαρότητα, αλλού δηλαδή να κρίνονται οι ζωές μας κι αλλού να «βόσκει» η Ομοσπονδία μας; Τα συμπεράσματα, συνάδελφοι, δικά σας για το ρόλο που παίζουν αυτές οι πλειοψηφίες!

Οργάνωση του αγώνα και σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική χρειάζεται ο Κλάδος μας και όχι ατέρμονες συζητήσεις!!

Μία απάντηση υπάρχει: περνάμε στην αντεπίθεση ενάντια και στην αντιλαϊκή πολιτική και στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες!

Διεκδικούμε τη ζωή μας, ούτε βήμα πίσω από αυτό!

Αθήνα, 12/2/2018

Με αφορμή μια ημερίδα του υπουργείου Παιδείας και άλλων κρατικών φορέων τον περασμένο Δεκέμβρη με θέμα «Φύλο και Εκπαίδευση»

Καθόλου «άδολο» το ενδιαφέρον τους (Κυβέρνηση – ΕΕ – Επιχειρηματικοί Όμιλοι ) για τις ανισότητες σε βάρος των γυναικών στην εκπαίδευση και την εργασία

 

Η σταθερή ενασχόληση των επιτελείων των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, όπως της ΕΕ, του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ, με την άνοδο της γυναικείας συμμετοχής στη μισθωτή εργασία εντάσσεται στην αστική στρατηγική για τη διασφάλιση της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Συνδέουν τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων με την άνοδο του γυναικείου εργατικού δυναμικού και με την ανάπτυξη των απαραίτητων δεξιοτήτων των γυναικών κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας, με βάση τη στρατηγική της ΕΕ για την ανάπτυξη («Ευρώπη 2020»). Σε αυτήν την κατεύθυνση εργάζονται πυρετωδώς και στη χώρα μας τα επιτελεία της κυβέρνησης και της εργοδοσίας.

Το δελτίο του ΣΕΒ «Οικονομία και Επιχειρήσεις» (18/1/18), με τίτλο «Η ισοτιμία γυναικών και ανδρών κάνει καλό και στην οικονομία και στην κοινωνία», αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Μεγαλύτερα επίπεδα ευημερίας (σ.σ. άραγε ποιων;) μπορούν να παραχθούν, εάν κλείσει ακόμη περισσότερο το χάσμα που υπάρχει μεταξύ ανδρών και γυναικών. Προς αυτήν την κατεύθυνση, απαιτείται αφενός να αυξηθεί η συμμετοχή των γυναικών στην παραγωγική διαδικασία και αφετέρου οι γυναίκες, μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος, να αποκτήσουν δεξιότητες υψηλότερης προστιθέμενης αξίας, που θα ισχυροποιήσουν ταυτόχρονα την παρουσία τους σε θέσεις πολιτικής/οικονομικής ηγεσίας».

Και συνεχίζει με τη διαπίστωση: «Η ανισότητα των γυναικών οφείλεται εν πολλοίς και στις χαμηλότερες  δεξιότητες στις θετικές επιστήμες που αποκτούν μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος, αλλά και της διακριτικής μεταχείρισης που ενδεχομένως υφίστανται πολλές φορές στην αγορά εργασίας, σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, παρά τη νομική απαγόρευση».

Εκφράζεται ξεκάθαρα ο προσανατολισμός των αστικών σχεδιασμών για την επέκταση της μισθωτής εργασίας των γυναικών σε τομείς που απαιτούν ειδικευμένη (σύνθετη) εργασία. Επιδίωξή τους είναι η παραπέρα εξίσωση προς τα κάτω των εργασιακών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων, των μισθών ανδρών και γυναικών και σε νέους τομείς της καπιταλιστικής οικονομίας. Από αυτήν τη σκοπιά, ενδιαφέρονται για την απόκτηση «δεξιοτήτων υψηλότερης προστιθέμενης αξίας» μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος από τις νέες γυναίκες. Σε αυτό το κάδρο εντάσσονται και οι μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση και το «μνημόνιο για την Παιδεία».

Ταυτόχρονα, αξιοποιώντας τη σύγχρονη έκφραση της γυναικείας ανισοτιμίας, αποδίδουν με έντεχνο τρόπο πλευρές της γυναικείας ανισότητας στην «ανδροκρατούμενη κοινωνία». Με αυτόν τον τρόπο, «βγάζουν λάδι» την ταξική ρίζα της κοινωνικής καταπίεσης των μισθωτών γυναικών, δηλαδή τις καπιταλιστικές σχέσεις, την οργάνωση της παραγωγής και της κοινωνίας με αποκλειστικό κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος.

Διαπιστώσεις που κρύβουν τις πραγματικές αιτίες

Οι αστικοί σχεδιασμοί για τη γυναικεία συμμετοχή επενδύονται με το ανάλογο θεωρητικό και ιδεολογικό περίβλημα και στο χώρο της εκπαίδευσης, μέσω της οποίας αναπαράγεται η κυρίαρχη αστική αντίληψη και για τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Προετοιμάζεται η νέα βάρδια του εργατικού δυναμικού, ανδρών και γυναικών, με τις αντίστοιχες «δεξιότητες» που απαιτούν οι σχεδιασμοί της αστικής στρατηγικής για την ανάπτυξη.

Έτσι, η «γυναικεία απασχόληση» σε συνδυασμό με την εκπαίδευση των κοριτσιών είναι σε πρώτο πλάνο. Αυτό ήταν το βασικό περιεχόμενο και της ημερίδας με θέμα «Φύλο και Εκπαίδευση», που συνδιοργάνωσαν το υπουργείο Παιδείας, το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής και η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων, στις 2 Δεκέμβρη 2017 στην Αθήνα. Αντίστοιχη αναμένεται να είναι και η ημερίδα που οργανώνεται στη Θεσσαλονίκη.

Στην ημερίδα δόθηκαν στοιχεία για συγκεκριμένους «δείκτες σχετικούς με την εκπαίδευση και την απασχόληση των γυναικών», που δεν αφορούν βέβαια στην ποιότητα και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης των νέων γυναικών.

Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, το 2016 στην εκπαίδευση καταγράφεται «έμφυλο χάσμα τριών ποσοστιαίων μονάδων σε βάρος των ανδρών», αναφορικά με την πρόωρη εγκατάλειψη της σχολικής φοίτησης (υπάρχει μια μικρή μείωση σε σχέση με το 2011), ενώ σε σχέση με την επίδοση στην Τριτοβάθμια «9,5 ποσοστιαίες σε βάρος των ανδρών» (υπάρχει μια αύξηση σε σχέση με το 2011). Σε σχέση, δε, με την κάλυψη θέσεων εργασίας από κατόχους τίτλων σπουδών Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, καταγράφεται χάσμα «4,8 ποσοστιαίες μονάδες σε βάρος των γυναικών», με αύξηση από το 2011.

Με βάση και τα παραπάνω στοιχεία, από το «άνοιγμα» κιόλας της ημερίδας, πρωταγωνίστησε η «μεταρρύθμιση» στην οποία προχωρά το υπουργείο Παιδείας, όπου «η καταπολέμηση των ανισοτήτων και των διακρίσεων είναι βασικός στόχος». Η υποκριτική αναφορά στην «καταπολέμηση των διακρίσεων» γίνεται τη στιγμή που οι βασικοί στόχοι του «μνημονίου για την Παιδεία» περιλαμβάνουν «αξιολόγηση», συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων κ.ά.

Κουβέντα βέβαια δεν είπαν για την επέκταση του ωραρίου εργασίας των εκπαιδευτικών, που θα έχει ιδιαίτερες συνέπειες στη δουλειά τους. Από την ημερίδα απουσίαζε επίσης κάθε αναφορά στη διάκριση δικαιωμάτων που υπάρχει στο χώρο της εκπαίδευσης ανάλογα με τις σχέσεις εργασίας των εκπαιδευτικών (μόνιμοι, αναπληρωτές κ.λπ.). Πρώτα θύματα είναι οι γυναίκες εκπαιδευτικοί με τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, οι οποίες στερούνται βασικά μέτρα προστασίας του γυναικείου οργανισμού, της μητρότητας, όπως άδειες ασθενείας, λοχείας, ανατροφής.

Αντεστραμμένη εικόνα

Στο ερώτημα «Ποιοι παράγοντες συντελούν στη διατήρηση της έμφυλης ανισότητας και των παραδοσιακών ρόλων», η απάντηση που δόθηκε στην ημερίδα ήταν: «Οι γενικές πολιτικές που αφορούν στην εκπαίδευση, το περιεχόμενο του προγράμματος σπουδών από τα κείμενα έως την εικονογράφηση, το κρυφό αναλυτικό πρόγραμμα, τα παιχνίδια (…) οι δικές μας προσδοκίες και οι συμπεριφορές, ο λόγος που οι εκπαιδευτικοί αρθρώνουν (και στον οποίο λόγο το αρσενικό υποκαθιστά και τα δύο φύλα, κάνοντας το θηλυκό γένος αόρατο)».

Με αυτόν τον τρόπο παρουσιάζουν αντεστραμμένα τη σχέση αιτίας – αποτελέσματος, καθώς προβάλλουν ως αιτία της ανισότιμης θέσης της γυναίκας τις κοινωνικές αντιλήψεις για τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, που αναπαράγονται στο έδαφος των υλικών όρων ζωής και εργασίας των γυναικών, μέσω των μηχανισμών χειραγώγησης και ενσωμάτωσης.

Οι κοινωνικές αντιλήψεις για τα φύλα διαμορφώνονται σε συγκεκριμένο ιστορικό, κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό περιβάλλον. Σε αυτό το περιβάλλον εντάσσεται και η εκπαίδευση. Αξιοποιούν υπαρκτά κοινωνικά ζητήματα, όπως τα κοινωνικά στερεότυπα για το κάθε φύλο, δηλαδή τις κοινωνικές διακρίσεις σε κάθε πλευρά της οικονομικής, κοινωνικής, πολιτιστικής ζωής της γυναίκας, για να κρύψουν την ταξική ρίζα της γυναικείας ανισοτιμίας. Η γυναικεία ανισοτιμία είναι πρόβλημα κοινωνικό, με ταξική και φυλετική διάσταση. Έχει σημαδέψει την ταξική εκμεταλλευτική κοινωνία, γιατί είναι γέννημά της και θα εξαλειφθεί πλήρως μόνο με την κατάργησή της.

Από τις παρεμβάσεις στην ημερίδα, χαρακτηριστική είναι η αναφορά στο θέμα «Ποια αντιμετώπιση του φύλου στην εκπαίδευση συμβάλλει στην εμβάθυνση της δημοκρατίας». Ανάμεσα στα άλλα, αναφέρεται ότι «...για να είναι ουσιαστική η δημοκρατία, χρειάζεται ελεύθερους, συμμετοχικούς, ισότιμους πολίτες, συνδιαμορφωτές και συνυπεύθυνους στη λήψη αποφάσεων με στόχο το δημόσιο συμφέρον (…) Αυτή είναι η βασική πρόκληση για τη δημοκρατία του 21ου αιώνα».

Μιλώντας για «δημοκρατία ατόμων», είναι λογικό ο κάθε νέος και νέα, κάθε εργαζόμενος, να τείνει να ταυτίζεται με αυτήν την έννοια και ιδιότητα. Στην πραγματικότητα, όμως, η έννοια «πολίτης» στην ταξική κοινωνία αναφέρεται στον πολίτη – ιδιοκτήτη, τον πολίτη – επιχειρηματία, το μόνο πραγματικά αυτεξούσιο – μέτοχο της εξουσίας. Στοχεύουν και με αυτόν τον τρόπο να σβήσουν στη νεανική συνείδηση την ταξική διαφοροποίηση στην κοινωνία, τα διαφορετικά ταξικά συμφέροντα, στο όνομα της «ισονομίας» και της «ισότητας».

Επιδιώκουν από μικρή ηλικία να στοιχίσουν τους μαθητές και τις μαθήτριες στους στόχους του «δημόσιου συμφέροντος», δηλαδή στα συμφέροντα των μονοπωλίων, του αστικού κράτους, καλλιεργώντας την ταξική συναίνεση, το συμβιβασμό με την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Τα υποκριτικά συνθήματα περί «ισότιμων πολιτών, συνδιαμορφωτών και συνυπεύθυνων στη λήψη αποφάσεων», περί «ουσιαστικής δημοκρατίας», γίνονται θρύψαλα στην εκπαιδευτική κοινότητα, τη στιγμή που ποινικοποιούνται οι οργανωμένοι αγώνες των μαθητών μέσα από τις μαθητικές τους κοινότητες.

Καλύτερο συγχωροχάρτι στους κύριους υπεύθυνους για τη γυναικεία ανισοτιμία στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, όπως για τις συνθήκες εργασίας και τη ζωή – λάστιχο, για τη μητρότητα υπό διωγμό …δεν θα μπορούσε να δοθεί.

Χωρίς προσεισμικό έλεγχο τα μισά σχολεία της χώρας!

Το σχολείο στη Λέσβο που κατέρρευσε το καλοκαίρι του 2017, από το σεισμό των 6,3 Ρίχτερ, είχε ελεγχθεί πριν το 2011 και είχε κριθεί ότι πρέπει να γίνουν άμεσα παρεμβάσεις. Ωστόσο, δεν έγινε απολύτως τίποτα…
Χωρίς κανέναν προσεισμικό έλεγχο παραμένει το 55% των σχολείων της χώρας! Το στοιχείο αυτό βέβαια δεν είναι το μοναδικό που αποκαλύπτει το μέγεθος του προβλήματος, σχετικά με την αντισεισμική θωράκιση σε μια χώρα που είναι η 6η πιο σεισμογενής χώρα στον κόσμο. Πιο συγκεκριμένα, συνολικά έχουν ελεγχθεί μέχρι σήμερα μόλις 15.000 από τα 87.000 δημόσια κτίρια, κτίρια δηλαδή που γίνονται μαζικές συναθροίσεις όπως: Σχολεία, νοσοκομεία, δικαστήρια, κτίρια δημόσιων υπηρεσιών, χώροι άθλησης, στάδια.

 

Και όλα αυτά συμβαίνουν σε μία χώρα όπως η Ελλάδα, που είναι η 6η πιο σεισμογενής χώρα του κόσμου και που η αντισεισμική θωράκιση και προστασία, μέρος των οποίων είναι οι προσεισμικοί έλεγχοι, θα έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί και να έχουν γίνει οι απαραίτητες παρεμβάσεις με ευθύνη του κράτους. Αξίζει να σημειώσουμε πως υπάρχουν εκτιμήσεις που αναφέρουν ότι το 50% των νοσοκομείων της χώρας είναι χωρίς προσεισμικό έλεγχο και μάλιστα χρειάζονται άμεσα παρεμβάσεις.

Πολύ πρόσφατα στη χώρα μας εκδηλώθηκε μια σεισμική έξαρση, με αφορμή την οποία τα φώτα της δημοσιότητας στράφηκαν στα ίδια και τα ίδια. Το εάν θα ενεργοποιηθούν άλλα ρήγματα, το εάν ήταν ο κύριος σεισμός, το εάν θα γίνει κάποιος μεγαλύτερος κ.λπ. Ομως, η ουσία του ζητήματος βρίσκεται αλλού…

Η περίπτωση των σχολείων

Παράδειγμα της κατάστασης που επικρατεί στο θέμα του προσεισμικού ελέγχου δημόσιων κτιρίων είναι τα σχολικά συγκροτήματα. Το σχετικό πρόγραμμα που είχε ξεκινήσει το 2004, διακόπηκε το 2011 λόγω της κατάργησης του Οργανισμού Σχολικών Κτιρίων και των απολύσεων των συμβασιούχων, που αποτελούσαν μνημονιακές δεσμεύσεις.

Την ίδια χρονιά, κόπηκε το 60% του προγράμματος δημόσιων επενδύσεων του ΟΣΚ και δεν εκταμιεύτηκαν 2,5 εκατ. ευρώ για τη δεύτερη φάση των ελέγχων. Ο πρωτοβάθμιος αντισεισμικός έλεγχος που έγινε σε σχολεία, ξεκίνησε το 2004 και είχε χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης των εργασιών μέχρι τον Απρίλη του 2006. Στη συνέχεια, είχε προγραμματιστεί ο έλεγχος στα κτίσματα μεταξύ 1959 – 1985. Η πρώτη φάση (2004 – 2006) ολοκληρώθηκε το 2009. Για τη δεύτερη, δηλαδή για τα υπόλοιπα σχολικά κτίρια που λόγω παλαιότητας ενδέχεται να αντιμετωπίζουν σοβαρότερα προβλήματα και που αποτελούν το 55% του συνολικού αριθμού των σχολείων της χώρας, δεν ξεκίνησε ποτέ! Ετσι, από το 2011 έως τις αρχές του 2017 δεν πραγματοποιήθηκαν καθόλου προσεισμικοί έλεγχοι σχολείων στην 6η σε σεισμικότητα χώρα της Γης.

Ομως, ακόμα και σε περιπτώσεις που έγιναν έλεγχοι και εντοπίστηκαν προβλήματα, παρά τις επισημάνσεις, δεν έγιναν όσα έπρεπε. Πιο συγκεκριμένα, οι έλεγχοι που έγιναν πριν το 2011 ήταν σε 6.583 στατικά ανεξάρτητα κτίρια, στα οποία στεγάζονται 5.114 σχολικές μονάδες. Εντοπίστηκαν 539 μονάδες οι οποίες κρίθηκε πως χρειάζονται άμεσες παρεμβάσεις. Τότε, ο ΟΣΚ είχε ενημερώσει σχετικά δήμους και νομαρχίες. Ανάμεσα στα σχολεία ήταν και αυτό του χωριού Βρίσα στη Λέσβο,που κατέρρευσε στο σεισμό των 6,3 Ρίχτερ τον Ιούνη του 2017! Οι αρμόδιες αρχές δεν έκαναν τίποτα. Στο ολοήμερο τμήμα του Δημοτικού Σχολείου της Βρίσας, λοιπόν, στις 3.28 μετά το μεσημέρι, ώρα που σημειώθηκε ο καταστροφικός σεισμός, είχαν μείνει δυο παιδιά, αφού τα υπόλοιπα είχαν αποχωρήσει. Τα δίδυμα αγόρια σώθηκαν χάρη στην ψυχραιμία της δασκάλας τους, αλλά και τη γνώση που τα ίδια τα παιδιά είχαν, αφού μόλις πριν μια βδομάδα είχαν παρακολουθήσει πρόγραμμα προσομοίωσης σεισμών στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, στο Σίγρι.

Πώς αποδυνάμωσαν τις «Κτιριακές Υποδομές»

Οι «Κτιριακές Υποδομές ΑΕ», που έχουν αναλάβει τον προσεισμικό έλεγχο των σχολείων, ξεκίνησαν από το Μάρτη του 2017 τους σχετικούς ελέγχους μετά την επαναπρόσληψη συμβασιούχων υπαλλήλων. Η επαναπρόσληψη είχε γίνει μετά από σχετική νομοθετική ρύθμιση που είχε καταθέσει το ΚΚΕ στη Βουλή. Ετσι, Μάρτη 2017 – Γενάρη 2018 πραγματοποιήθηκαν 78 αυτοψίες σε σχολεία της Θεσσαλίας και της Κεντρικής Μακεδονίας, όπως και άλλες 60 στην Αττική. Το πρόγραμμα ελέγχων θα συνεχιστεί και στη Δυτική Ελλάδα. Συνολικά θα γίνουν 1.700 έλεγχοι σε σχολεία που έχουν κτιστεί με βάση τον αντισεισμικό κανονισμό του 1959 και ανήκουν σε ζώνη επικινδυνότητας Ζ 2.

Ομως, με την αποδυνάμωση του φορέα σε τεχνικό προσωπικό, μετά από τις 150 πρόσφατες ενδοϋπουργικές μετατάξεις που έγιναν υπό το φόβο των απολύσεων λίγο πριν την απένταξη από το υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων, αναμένεται να γίνει δυσχερής, πάλι, η διενέργεια των προσεισμικών ελέγχων. Αποτέλεσμά τους είναι η δημιουργία από τη μία μέρα στην άλλη δυσαναπλήρωτων κενών σε τεχνικό προσωπικό, ιδιαίτερα στους κρίσιμους τομείς των μελετών, των κατασκευών, της απόκτησης γης, των προσεισμικών και μετασεισμικών ελέγχων και παρεμβάσεων.

Χαρακτηριστικό είναι ότι μετατάχθηκε η πλειοψηφία των ομάδων προσεισμικού ελέγχου, όλη η ομάδα στατικών, δεκάδες μελετητές και άλλες αναγκαίες ειδικότητες για την εύρυθμη λειτουργία του φορέα. Ενδεικτικά, από τους 57 πολιτικούς μηχανικούς έμειναν 27, από τους 48 αρχιτέκτονες έμειναν 27 και ανάλογη είναι η κατάσταση με τις άλλες τεχνικές ειδικότητες. Εξίσου ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι όσοι μετατάχθηκαν διασκορπίστηκαν σε κάθε λογής υπηρεσίες και φορείς του υπουργείου Υποδομών, αντί να ενισχύσουν τη Διεύθυνση Κτιριακών Υποδομών του υπουργείου, προκειμένου να αξιοποιηθεί η εμπειρία και η τεχνογνωσία τους σε σχολεία, νοσοκομεία, δικαστήρια και άλλα δημόσια κτίρια. Συνολικά η αναλογία τεχνικών σε σχέση με τις άλλες ειδικότητες είναι πλέον 50-50, ενώ προ των μετατάξεων ήταν περίπου 70-30. Επιπλέον, σήμερα η κυβέρνηση στοχεύει να εμπλέξει τη συντήρηση και την επισκευή των σχολείων στο «πακέτο Γιούνκερ», με βάση το οποίο, για να γίνει ένταξη σε ΣΔΙΤ συντήρησης – επισκευής ομάδων σχολείων, πρέπει να γίνει πλήρης επικαιροποιημένος φάκελος κάθε σχολείου, για να γνωρίζουν ο κατασκευαστικός όμιλος και οι τράπεζες την πραγματική γενική κατάσταση και να κοστολογήσουν με ακρίβεια την εμπλοκή και το κέρδος στο ΣΔΙΤ.

Πάνω από τα μισά σχολεία «στον αέρα»

Χαρακτηριστικό της σοβαρότητας του προσεισμικού ελέγχου των σχολείων είναι πως από τα 24.000 σχολικά κτίρια πανελλαδικά που στεγάζονται σε 14.000 σχολικές μονάδες, τα 6.000 (4.500 Σ.Μ.) δηλαδή το 25%, είναι κτισμένα πριν το 1959, 7.000 (4.000 Σ.Μ.) δηλαδή το 29,1%, είναι πριν το 1985 και 11.000 (5.500 Σ.Μ.) δηλαδή το 45,9%, είναι μετά το 1985. Με δύο λόγια, περισσότερα από τα μισά σχολικά κτίρια της χώρας είναι 25ετίας και πάνω και χρειάζονται σημαντικές ενισχύσεις και σταδιακά μεταστέγαση σε νέα σχολικά κτίρια. Παρ” όλα αυτά, οι κυβερνήσεις και τα συναρμόδια υπουργεία όχι μόνο δεν προχώρησαν σε ολοκλήρωση των ελέγχων και στις απαραίτητες παρεμβάσεις, όχι μόνο δεν επιτάχυναν το πρόγραμμα κατασκευής νέων σχολείων, αλλά, επιπλέον, με την ψήφιση του «Καλλικράτη» και τη μεταφορά της αρμοδιότητας στους δήμους, αλλά και τη δραστική περικοπή των κονδυλίων από τον προϋπολογισμό, οδήγησαν και οδηγούν σε οριστική απαξίωση τη δημόσια σχολική στέγη.

Εξάλλου, το θέμα της αντισεισμικής προστασίας και όσον αφορά στα σχολικά κτίρια απαιτεί πολιτικές που θα βάζουν στο επίκεντρο την ασφάλεια και τις σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας και όχι τα μεγάλα συμφέροντα. Ακόμα και τα σχολικά κτίρια που χτίζονται σήμερα, ιδιαίτερα στο Λεκανοπέδιο, δεν τηρούν ορισμένες βασικές προδιαγραφές και κανόνες που αφορούν και την αντισεισμική προστασία. Τα περισσότερα από αυτά έχουν μικρούς έως ανύπαρκτους αύλειους χώρους, ενώ σε πολλά από αυτά πριν καλά – καλά λειτουργήσουν, γίνονται παρεμβάσεις που επιδεινώνουν παραπέρα την κατάσταση (προσθήκες αιθουσών στον αύλειο χώρο, χωρισμούς αιθουσών με γυψοσανίδες, κάγκελα παντού κ.λπ.).

Αυτή η απαράδεκτη κατάσταση έχει επιδεινωθεί και από τις γενικευμένες συγχωνεύσεις σχολείων, που στοχεύουν στην παραπέρα υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση της Παιδείας γενικότερα και οδηγούν στο στοίβαγμα διπλάσιου πολλές φορές αριθμού μαθητών σε σχολικά κτίρια που δεν πληρούν στοιχειώδεις προδιαγραφές, τόσο σε σχολικές αίθουσες όσο και σε κοινόχρηστους χώρους (αυλή, διάδρομοι κ.λπ.).

Βασικές προτεραιότητες

Απαιτείται ένας ενιαίος κρατικός κατασκευαστικός φορέας. Να σταματήσει κάθε διαδικασία εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης του δημόσιου σχολικού κτιρίου (ΣΔΙΤ, προγραμματικές συμβάσεις, αναθέσεις) και να δοθούν τα αναγκαία κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτή η κατάσταση μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με μία άλλη πολιτική, που βάζοντας στο επίκεντρο τις ανάγκες και την ασφάλεια των εργαζομένων και των οικογενειών τους, θα θέσει ως πρώτες προτεραιότητες:

  • Αυστηρή τήρηση των προδιαγραφών για την κατασκευή σχολικών κτιρίων και απαγόρευση κάθε παρέμβασης, κατασκευαστικής ή άλλης.
  • Θεσμοθέτηση νέου πιο σύγχρονου αντισεισμικού κανονισμού που να λαμβάνει υπόψη τις πλέον σύγχρονες μεθόδους και τα υλικά, αλλά και τις ιδιαιτερότητες χώρων όπως τα σχολικά κτίρια.
  • Παραπέρα βελτίωση των προδιαγραφών για τα υλικά εξοπλισμού των σχολείων, ώστε να είναι ακόμα πιο ασφαλή (θρανία, γραφεία, καθίσματα, πίνακες κ.λπ.). Ιδιαίτερη μέριμνα απαιτείται και στην τοποθέτηση αυτών των υλικών στα σχολεία, ώστε να μην εγκυμονούν κινδύνους σε περίπτωση σεισμού και όχι μόνο (σταθεροποίηση πινάκων, βιβλιοθηκών κ.λπ.).
  • Ολα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την αναγκαία προετοιμασία, εκπαίδευση και εξάσκηση μαθητών, εκπαιδευτικών και γονιών, για την προστασία και διαφυγή τους σε περίπτωση σεισμού, μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για ένα αξιόπιστο σύστημα αντισεισμικής προστασίας.
  • Τον ταχύτατο έλεγχο όλων των σχολικών κτιρίων, την άμεση εκκένωση όσων είναι επικίνδυνα και τις απαραίτητες παρεμβάσεις σε όλα όσα αντιμετωπίζουν προβλήματα, είτε λόγω ζημιών από σεισμούς, είτε λόγω παλαιότητας, είτε λόγω επεμβάσεων (προσθήκες αιθουσών, χωρίσματα, άλλες αυθαιρεσίες όπως λαμαρίνες, κάγκελα κ.λπ.).
  • Αντίσταση στην πολιτική των συγχωνεύσεων σχολείων που, μεταξύ των άλλων, επιδεινώνουν δραματικά τόσο τις συνθήκες εκπαίδευσης όσο και τις συνθήκες προστασίας και διαφυγής σε περίπτωση σεισμού.
  • Πρόγραμμα κατά προτεραιότητα, για άμεση απόκτηση κατάλληλων οικοπέδων για σχολικά κτίρια, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Αττική ή η Θεσσαλονίκη.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΤΑΚΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 7-2-2018

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ  ΣΤΗΝ  ΕΚΤΑΚΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 7-2-2018

ΣΤΟ 2Ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ 18.30 μ.μ.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΩΡΑΡΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ!!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ  σπεύδει άρον – άρον να εφαρμόσει τα προαπαιτούμενα της 3ης αξιολόγησης για την εκπαίδευση, που ψήφισαν στη Βουλή μαζί με τη ΝΔ  λίγες ημέρες πριν.

Το Υπουργείο Παιδείας με εγκύκλιο (14181/ΓΔ4/26-1-2018) που έστειλε σε όλα τα σχολεία της χώρας επιταχύνει τις προσπάθειες επιβολής του υποχρεωτικού 30ωρου, ανατρέποντας τα εργασιακά μας δικαιώματα, ανοίγοντας τον δρόμο για αύξηση του διδακτικού ωραρίου, γεγονός που θα οδηγήσει σε απολύσεις αναπληρωτών και γενικευμένες υπεραριθμίες και υποχρεωτικές μετακινήσεις μονίμων συναδέλφων.

Αυτή η προσπάθεια είναι μόνο η αρχή και δεν αφορά απλά και μόνο πόσες ώρες θα μένουμε στο σχολείο. Δρομολογούνται συνολικότερες αλλαγές που αφορούν τη δομή και το περιεχόμενο του ίδιου του σχολείου (π.χ. αξιολόγηση – αποτίμηση, υλοποίηση του σχεδιασμού για τις νέες δομές υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου, πέρασμα εκτός διδακτικού ωραρίου κρίσιμων παιδαγωγικών διαδιακασιών κ.ά.). Ανοίγει ο δρόμος για την κατάργηση της ώρας σίτισης ως διδακτικής στο ολοήμερο Δημοτικό.

Μπαίνουμε μπροστά για να υπερασπίσουμε τα εργασιακά και μορφωτικά μας δικαιώματα!

  • Καλούμε τους Συλλόγους Διδασκόντων, σε όλα τα σχολεία, να διαφυλάξουν με δημοκρατικό και συλλογικό τρόπο τα εργασιακά μας δικαιώματα.
  • Κανείς/καμιά δεν είναι υποχρεωμένος/-η να κάθεται στο σχολείο πέραν του διδακτικού του ωραρίου, εφόσον ο Σύλλογος Διδασκόντων δεν του έχει αναθέσει κάποια επιπλέον εξωδιδακτική εργασία. Ο Σύλλογος Διδασκόντων έχει ήδη αναθέσει από την αρχή της σχολικής  χρονιάς όλες τις εξωδιδακτικές εργασίες και είναι το μόνο αρμόδιο όργανο για τον καθορισμό τους. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για νέες συνεδριάσεις των Συλλόγων Διδασκόντων με αυτό το θέμα αυτή τη στιγμή. Ο προγραμματισμός του σχολικού έργου με βάση το Π.Δ. 79 έγινε στην αρχή της σχολικής χρονιάς και δεν υπάρχει λόγος να επαναληφθεί
  • Σε κάθε περίπτωση κανείς συνάδελφος δεν είναι υποχρεωμένος να παραμείνει επιπλέον ώρες στο σχολείο για εργασίες που σχετίζονται με την αξιολόγηση και την αυτοαξιολόγηση, υλοποιώντας την απόφαση για “αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης”.
  • Οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί έχουν την παιδαγωγική ευθύνη για την προετοιμασία των μαθημάτων της επόμενης ημέρας και τη διόρθωση των εργασιών/διαγωνισμάτων. Καμιά υπουργική απόφαση ή εγκύκλιος δεν μπορεί να επιβάλλει πώς και με ποιο τρόπο θα γίνεται αυτό. Πόσο μάλλον στο σημερινό σχολείο όπου μαστίζεται από την υποχρηματοδότηση και μόνο σύγχρονες υποδομές δεν έχει για να κάνει ο εκπαιδευτικός στοιχειωδώς τη δουλειά του.
  • Το Δ.Σ. του Συλλόγου μας παρέχει συνδικαλιστική κάλυψη σε όλους τους συναδέλφους για όλα τα παραπάνω. Καλεί τη ΔΟΕ να πάρει αντίστοιχη απόφαση.
  • Καλούμε όλους τους συναδέλφους – συσπειρωμένοι στα σωματεία – να καταγγέλλουν κάθε φαινόμενο αυθαιρεσίας .
  • Συνεχίζουμε να υλοποιούμε την απόφαση του Κλάδου (Δ.Σ. ΔΟΕ) για τον τρόπο διάθεσης των σχολικών γευμάτων.

 

Το Δ.Σ. καλεί άμεσα σε σύσκεψη  τους συναδέλφους Διευθυντές των Δημοτικών και Προϊσταμένες των Νηπιαγωγείων  την Δευτέρα 5-2-2018 και ώρα 18.30 μ.μ. στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Ηλιούπολης(Πουσουλίδου & Χαλκοκονδύλη 16),  με στόχο την υλοποίηση της απόφασης του Συλλόγου.

Μεταφορά πείρας από την Ιταλία

 Στην Πανελλαδική Συνάντηση προσκλήθηκε και συμμετείχε ο Ιταλός μαθητής Σιμόν Βιάλ, αντιπρόεδρος του Περιφερειακού Μαθητικού Συμβουλίου του Τορίνο, που στο χαιρετισμό του μεταξύ άλλων μετέφερε εικόνα για τις εξελίξεις στην Παιδεία στη γειτονική χώρα:

«Από το 2008 έως σήμερα, ο τομέας της Εκπαίδευσης έχει υποστεί μεγάλες περικοπές, που υπολογίζονται σε περισσότερα από 22 δισεκατομμύρια ευρώ, προκειμένου να υπάρξει σύγκλιση με τις κατευθύνσεις που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ενωση, να σωθούν οι μεγάλες τράπεζες και να αυξηθούν οι στρατιωτικές δαπάνες. Λόγω αυτής της επιλογής, η δημόσια Εκπαίδευση στη χώρα μας βρίσκεται σήμερα σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, με επικίνδυνα κτίρια, μεγάλη διαρροή μαθητών και κάθε χρόνο γίνεται ακριβότερη για τις οικογένειες. (…)

Ο στόχος της κυβέρνησης, υπό την πίεση των κυριότερων ευρωπαϊκών παραγωγικών τομέων, είναι η δημιουργία ενός σχολείου βασισμένου στις ανάγκες των επιχειρήσεων και των κερδών τους. Η τελευταία εκπαιδευτική «μεταρρύθμιση», η οποία προτάθηκε από την κυβέρνηση Ρέντσι το 2015, προωθεί έντονα αυτή την κατεύθυνση, ανοίγοντας τις πόρτες των σχολείων σε μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους. Σήμερα οι επιχειρήσεις επιτρέπεται να χρηματοδοτούν μεμονωμένα σχολεία, τροποποιώντας το πρόγραμμα σπουδών τους, χρησιμοποιώντας τη δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν δημόσια χρήματα για τη χρηματοδότηση της δημόσιας Εκπαίδευσης. Επιπρόσθετα, υπάρχει η «Μάθηση μέσω της Εργασίας» (σ.σ. Alternanza scuola-lavoro στα Ιταλικά), ένα σύστημα που αναγκάζει κάθε χρόνο 1,5 εκατομμύριο μαθητές να εργάζονται χωρίς να πληρώνονται, προκειμένου να επιτύχουν στις τελικές εξετάσεις στο γυμνάσιο. Χάρη σε αυτό το πρόγραμμα, τα αφεντικά έχουν στη διάθεσή τους ένα τεράστιο εργατικό δυναμικό χαμηλού κόστους, το οποίο τους επιτρέπει να εξοικονομούν χρήματα από την εργασιακή εκμάθηση και να διαμορφώνουν τη διδασκαλία ανάλογα με τις ανάγκες τους.

Για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή υπάρχουν 10.000 μαθητές που δουλεύουν δωρεάν μόνο στα «McDonald’s», από τους συνολικά 20.000 υπαλλήλους για τον κολοσσό των fast food στην Ιταλία. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, σημειώνεται αύξηση του αριθμού των εργατικών «ατυχημάτων», αύξηση των επεισοδίων βάναυσης εκμετάλλευσης και αύξηση της απουσίας κάθε δικαιώματος για τους νέους. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η «μεταρρύθμιση» αρνείται τα πιο θεμελιώδη δικαιώματα για τους μαθητές, από το μισθό για τις ώρες εργασίας έως το μέγιστο χρόνο εργασίας, τη δυνατότητα να έχουν λόγο για την επιλογή των πρότζεκτ. Επιπλέον, η τελευταία εκπαιδευτική «μεταρρύθμιση» έδωσε ευρύτερες εξουσίες στους διευθυντές, οι οποίοι μπορούν σήμερα να επιλέξουν απευθείας τους δασκάλους, να δώσουν μπόνους και να κάνουν συμφωνίες με μεμονωμένες επιχειρήσεις».