Η συγκέντρωση στο ΥΠΑΙΘ για την ακύρωση των σεμιναρίων αξιολόγησης των στελεχών, είχε λίγο κόσμο αλλά ήταν αρκετά δυναμική. Υπήρχε έντονη διάθεση να μην περάσει μέσα από την κεντρική πύλη του Υπουργείου κανένας επιμορφούμενος. Πολλές φορές , από υπερβάλλοντα ζήλο, εμποδίζονταν να περάσουν το σώμα των συγκεντρωμένων και άνθρωποι που απλά είχαν παρκάρει εκεί το αυτοκίνητό τους κα έτυχε να φοράνε κάπως επίσημο ντύσιμο!! Όμως η «δημοκρατία» των ΜΑΤ βλέπει αυτές τις κινητοποιήσεις και γελάει. Υπήρχε σχέδιο Β και ενεργοποιήθηκε αμέσως. Συγκέντρωσαν τους Περιφερειακούς διευθυντές και τους Διευθυντές εκπαίδευσης σε ένα άλλο σημείο , ναύλωσαν ένα καραβάνι ταξί (άραγε η πληρωμή των ταξί έγινε από ΕΣΠΑ;) και υπό την αιγίδα των ΜΑΤ πέρασαν μέσα  για να επιμορφωθούν σε κάτι που αναρωτιέμαι αν πραγματικά πιστεύουν ότι θα κάνει καλύτερη την εκπαίδευση,  που  υποτίθεται με τόσο ζήλο υπηρετούν, ή το κάνουν γιατί είναι ένα ακόμα κομμάτι των υποχρεώσεων της διατήρησης της θέσης τους (γιατί ανά πάσα στιγμή μπορούν αν ξαναγυρίσουν δάσκαλοι , αν θέλουν!!).

Νομίζω ότι αυτό είναι και το κρίσιμο. Όλοι, κανάλια, ΜΜΕ και κάθε πικραμένος, θα πουν ότι οι δάσκαλοι πάλι δεν θέλουν την αξιολόγηση και κοιτάνε μόνο το συμφέρον τους και την … τεμπελιά τους. Όχι όμως, δεν είναι έτσι. Πολλοί από εμάς θέλουμε την αξιολόγηση. Και γιατί σε καμία των περιπτώσεων δεν την φοβόμαστε , αφού είμαστε ένας κλάδος που κατά τεκμήριο εργάζεται σκληρά και με μεγάλη διάθεση προσφοράς για τα παιδιά, και γιατί την εφαρμόζουμε οι ίδιοι στους μαθητές μας.

Ποια αξιολόγηση όμως; Την αξιολόγηση που στοχεύει στην επιμόρφωσή μας. Την αξιολόγηση που δεν έχει εκ των προτέρων ποσοστά αποτυχίας. Την αξιολόγηση που δεν θα μας τιμωρεί με περικοπές μισθών. Την αξιολόγηση που δεν θα είναι φορέας χρημάτων ΕΣΠΑ. Την αξιολόγηση , που τέλος πάντων, θα έχουμε εμείς σχεδιάσει και νομοθετήσει και όχι ο ΟΟΣΑ και οι τρόικες. Όμως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συμβαίνει. Το μόνο κοινό που έχει η τίμια και ηθική αξιολόγηση που ζητάει ο δάσκαλος με την πονηρή και ύπουλη που προτείνει το υπουργείο , είναι η λέξη αξιολόγηση. Έχουν βαφτίσει το ανοσιούργημά τους αξιολόγηση για να το διαφημίζουν εδώ κι εκεί , γνωρίζοντας όμως πολύ καλά ότι η λέξη που θα του ταίριαζε είναι : «Τιμωρία και εμπαιγμός του δάσκαλου».

 ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ                                                                         Γιάννης Χαλακατεβάκης