8 Μάρτη Παγκόσμια Ημέρα της Εργαζόμενης Γυναίκας

Να μιλήσουμε στους μαθητές μας για το πώς και γιατί καθιερώθηκε η Παγκόσμια ημέρα της εργαζόμενης γυναίκας

 

Η 8^η του Μάρτη δεν είναι μια τυπική επέτειος αφιερωμένη στις γυναίκες. Δεν την αποφάσισαν οι διεθνείς οργανισμοί που έχουν γεμίσει το ημερολόγιο με παγκόσμιες μέρες. Είναι η μέρα που σηματοδοτεί τους αγώνες των εργατριών, των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων για την απελευθέρωση και τη χειραφέτησή τους από την εκμετάλλευση και την καταπίεσή τους από την καπιταλιστική εργοδοσία και τις κάθε είδους προκαταλήψεις σε βάρος τους. Είναι μέρα – δίδαγμα για τη δική μας και τις μελλοντικές γενιές, που μας δείχνει το δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης όλων αυτών που μας ανήκουν και που μας στερούν. Ενάντια σε ένα σύστημα που θέλει  τις γυναίκες και φυσικά και τις εκπαιδευτικούς μισο-εργαζόμενες, μισο-άνεργες, ανάλογα κάθε φορά με τις ανάγκες των μονοπωλίων, ανάλογα με τον τύπο του σχολείου που προωθείται. Σε κάθε όμως περίπτωση φθηνό εργατικό δυναμικό.

Η 8^η Μάρτη ορίσθηκε ως Διεθνής μέρα των Γυναικών το 1910 στην Κοπεγχάγη ύστερα από πρόταση της Γερμανίδας Κλάρα Τσέτκιν, στη Β΄Διεθνή συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών. Η ματωμένη απεργία των εργατριών στη Νέα Υόρκη, στις 8 Μάρτη του 1857 γράφεται στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Γίνεται μέρα αγώνα για τα προβλήματα των γυναικών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ οι αγώνες του παρελθόντος πρέπει να γίνουν φωτεινά παραδείγματα για τους αγώνες του σήμερα και τους αγώνες του μέλλοντος. Να παραδειγματιστούμε και να εμπνευστούμε από τις εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας που το 1857 έδωσαν στη Νέα Υόρκη το δικό τους αγώνα για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, αξιοπρεπείς μισθούς, λιγότερες ώρες εργασίας. Να εμπνευστούμε και να παραδειγματιστούμε από τις χιλιάδες δασκάλες που πρωτοστάτησαν στον αγώνα κατά του φασισμού, στον αγώνα για τη μόρφωση των παιδιών του λαού, στις δασκάλες που σε όλες τις ιστορικές περιόδους μπήκαν μπροστά αψηφώντας απολύσεις, εξορίες, βασανιστήρια και εκτελέσεις.

Σήμερα έχουμε χρέος άντρες και γυναίκες εκπαιδευτικοί να ορθώσουμε πάλι το ανάστημά μας. Να μπούμε μπροστά και να καθοδηγήσουμε τη νέα γενιά. Να διδάξουμε την αλήθεια στους μαθητές μας. Να διδάξουμε την ιστορία των αγώνων όπως ακριβώς την έγραψε το αίμα των αγωνιστών και όχι όπως βολεύει σήμερα τους την άρχουσα τάξη. Να απομονώσουμε τη Χρυσή Αυγή και τα κυβερνητικά φερέφωνα που φτιάχνουν την ιστορία στα μέτρα τους και την παραποιούν όπου και όπως τους βολεύει.

Αν δεν τα πούμε μεις οι εκπαιδευτικοί δεν θα τα πει κανένα πρόγραμμα, κανένα πρότζεκτ, κανένα σχολικό βιβλίο. Παίρνουν τα μέτρα τους και εξαφανίζουν ότι αναφέρεται σε εργατικούς αγώνες και ξυπνάει συνειδήσεις.

Καιρός να πάρουμε  και μεις τα μέτρα μας. Κανένας εφησυχασμός, καμία αναμονή. Να απαντήσουμε αποφασιστικά, μαχητικά, πρωτοπόρα στον ανειρήνευτο πόλεμο που μας έχουν κηρύξει η κυβέρνηση, η ΕΕ, το ΔΝΤ, τα κόμματα της που εξυπηρετούν το κεφάλαιο και θέλουν το σχολείο υπηρέτη του.

Έχουμε χρέος απέναντι σε μας και στους μαθητές μας. Έχουμε το χρέος να παλέψουμε για ένα μέλλον που θα τους εξασφαλίζει αξιοπρεπή ζωή. Για ένα μέλλον που θα παρέχει μόρφωση, δουλειά και ευημερία για εμάς και τα παιδιά μας, για ένα μέλλον όπου κουμάντο στον τόπο μας θα κάνουν αυτοί που παράγουν τον πλούτο και θα αξιοποιούν τη γνώση και την εκπαίδευση για τον ίδιο τον άνθρωπο και όχι για τα κέρδη των μονοπωλίων. Δεν έχουμε το δικαίωμα να  αφήσουμε κληρονομιά στα παιδιά και τους μαθητές μας, τους μισθούς των 200 και 300 ευρώ, τη σύνταξη στα βαθιά γεράματα, την ανεργία και ανασφάλεια, την εργασιακή περιπλάνηση, την αβάσταχτη φοροληστεία και την αμορφωσιά,.

Καλούμαστε στις σημερινές συνθήκες βαθιάς και παρατεταμένης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης να πάρουμε μια μεγάλη απόφαση, απαντώντας στα διλήμματα. Θα κλειστούμε στα σπίτια μας και στο καβούκι μας ανακυκλώνοντας την απογοήτευση και τη μοιρολατρία ή θα πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας; Θα συμβιβαστούμε με μια ζωή – σκλαβιά χωρίς δικαιώματα, με ένταση της εκμετάλλευσης και της ανισοτιμίας των γυναικών, όπου μας οδήγησαν οι πολιτικοί υπηρέτες των μονοπωλίων ή θα παλέψουμε για σύγχρονες κατακτήσεις και μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο για μας και τις οικογένειές μας;

Χρειάζεται να ξεμπερδέψουμε από αυτούς που σήμερα μας αφήνουν χωρίς δουλειά, χωρίς ρεύμα, χωρίς θέρμανση, χωρίς ψωμί στο τραπέζι, χωρίς γιατρούς και φάρμακα, χωρίς σχολειά για τα παιδιά μας, χωρίς προοπτική για τις νέες και τους νέους των λαϊκών οικογενειών.

Σημαία μας πρέπει να γίνει το σχολειό που εξυπηρετεί τις ανάγκες της ολοπλευρης ψυχοσωματικής ανάπτυξης του παιδιού και όχι τις προσωπικές ανάγκες του καθένα για να περάσει το σκόπελο της αξιολόγησης.

Στόχος μας να καταργηθεί το σύστημα που γεννάει την ανισοτιμία και την διπλή εκμετάλλευση της γυναίκας.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ