Θύματα της εκμεταλλευτικής κοινωνίας και τα παιδιά

Σε μια εκμεταλλευτική κοινωνία, η οποία «γεννά» διακρίσεις, φτώχεια, ανεργία, πολέμους, προσφυγιά, εμπόριο ανθρώπων, κοινωνικούς αποκλεισμούς ευάλωτων κοινωνικών ομάδων ιδίως των ΑμεΑ και συνεχείς παραβιάσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων των λαϊκών στρωμάτων, τα παιδιά δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση. Αντιθέτως δέχονται τα μεγαλύτερα πλήγματα. Έτσι, και στη χώρα μας καταγράφονται σοβαρές καταπατήσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων του παιδιού, οι οποίες αυξήθηκαν με αλματώδη ρυθμό στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης.

Σε αυτές περιλαμβάνονται παραβιάσεις που αφορούν στα δικαιώματα στην Εκπαίδευση, στην Υγεία και την ασφάλεια του παιδιού.

Μπορεί ο Δεκέμβρης και οι γιορτές που τον συνοδεύουν να είναι κατεξοχήν «οι μέρες των παιδιών». Τρυφερές και ζεστές αγκαλιές, ένα παιχνίδι «δώρο» του Αη Βασίλη κ.λπ. Δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο για όλα τα παιδιά αυτού του κόσμου. Γιατί σχεδόν παντού υπάρχουν κατατρεγμένες αθώες ψυχές, παιδιά ταπεινωμένα και πεινασμένα, παιδιά εύκολα θύματα της όποιας εκμετάλλευσης. Κι αυτές οι γιορτινές μέρες γι” αυτά τα παιδιά είναι, δυστυχώς, σκληρές, αφού η αδικία φαντάζει και είναι ακόμη μεγαλύτερη…

Στις 20 Νοέμβρη ήταν η Παγκόσμια Μέρα διακήρυξης και υπογραφής της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Στις 11 Δεκέμβρη είναι η Παγκόσμια Μέρα του Παιδιού.

Οι θεμελιώδεις αρχές που περιέχονται στη Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού, μιλούν για την «προστασία του παιδιού από τη βία και την κακοποίηση, ειδικότερα από σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση, από οικονομική εκμετάλλευση και εργασία, σε μέρη ή συνθήκες που βλάπτουν την υγεία του ή παρεμποδίζουν την εκπαίδευσή του, αλλά και στη διάρκεια πολεμικών συρράξεων».

Δεν μπορείς να χύνεις κροκοδείλια δάκρυα για τα παιδιά, όταν:

1. Το 82% του πλούτου που δημιουργήθηκε το 2017 σε όλο τον κόσμο πήγε στα χέρια του 1% των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη.

2. Το φτωχότερο 50% των παγκόσμιου πληθυσμού δεν είχε το παραμικρό όφελος από την παγκόσμια ανάπτυξη της ίδιας χρονιάς.

3. Οταν υπάρχουν 250 εκατομμύρια παιδιά που εργάζονται σε όλο τον κόσμο, τα στοιχεία που υπάρχουν μόνο τις θεμελιώδεις αρχές της Σύμβασης δεν θυμίζουν.

4. Οταν σχεδόν 1.000.000 παιδιά παρασύρονται ή εξαναγκάζονται στην πορνεία κάθε χρόνο από το τεράστιο δίκτυο σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών, τουλάχιστον 60.000.000 απ” τα 250.000.000 εργαζόμενα παιδιά δουλεύουν σε ιδιαίτερα δύσκολες και απάνθρωπες συνθήκες (ορυχεία, φυτείες, βιομηχανίες, παιδιά σκλάβοι και οικιακοί βοηθοί), 300.000 παιδιά στρατολογούνται ή απάγονται για να υπηρετήσουν σε ένοπλες ομάδες και στρατούς, 100 εκατομμύρια παιδιά – κυρίως κορίτσια – δεν πηγαίνουν σχολείο, ενώ 600 – 700 εκατομμύρια παιδιά ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο τη μέρα.

5. Ο ΟΗΕ, η UNΙCEF, ο ΔΟΕ κάνουν λόγο για πάνω από 250 εκατομμύρια παιδιά, ηλικίας από 5 έως 14 ετών, που εργάζονται σε σύγχρονα κολαστήρια.

6. Όταν 100 εκατομμύρια που ζουν στους δρόμους, εύκολα θύματα σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης, ή σαν τα 300 εκατομμύρια παιδιά που ζουν σε τενεκεδουπόλεις στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

7. Όταν στην Ευρώπη εργάζονται παράνομα 300 έως 500 χιλιάδες ανήλικοι, θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, καθώς προωθούνται από χώρες του Τρίτου Κόσμου, όπου κατοικούν.

8. Όταν 1 στα 6 παιδιά του πλανήτη εργάζεται σε περιβάλλον που βλάπτει την ψυχική και σωματική του υγεία.

9. Όταν περίπου 85 εκατομμύρια παιδιά εργάζονταν, με βάση στοιχεία του 2013, σε ορυχεία, λατομεία και άλλους επικίνδυνους χώρους δουλειάς ή με επικίνδυνα υλικά, όπως χημικά. Από αυτά, τα 30 εκατομμύρια είναι κορίτσια και τα 37 εκατομμύρια είναι παιδιά 5 – 14 ετών και κάθε χρόνο τουλάχιστον 22.000 από αυτά σκοτώνονται σε εργατικά «ατυχήματα». Χιλιάδες μικρά παιδιά καταρρέουν κάθε μέρα από την εξάντληση, δουλεύοντας για 14 και 16 ώρες στα κάτεργα των μεγάλων πολυεθνικών ρούχων, για μερικά σεντς τη μέρα.

10. Όταν στην Ελλάδα σήμερα, έχει διαπιστωθεί ότι σχεδόν καθημερινά περίπου 100 παιδιά βρίσκονται σταθερά στους δρόμους των δύο μεγάλων πόλεων, Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Κατά μέσο όρο εργάζονται από 6 έως 12 ώρες τη μέρα. 100.000 εκτιμάται ότι είναι ο αριθμός των παιδιών που εργάζονται παράνομα.

11. Όταν κάθε χρόνο 8.000 μαθητές εγκαταλείπουν την Εκπαίδευση για οικονομικούς λόγους.

12. Όταν 2.800.000 Ελληνες, ηλικίας 16 ετών και άνω, δεν έχουν ολοκληρώσει τη βασική εκπαίδευση, το υποχρεωτικό 9χρονο σχολείο.

13. Όταν είναι διαπιστωμένο ότι λιγότερο από το 15% των 3.000 και πλέον προσφυγόπουλων, σχολικής ηλικίας, που αιτούνται άσυλο στα νησιά, φοιτούσαν σε δημόσιο σχολείο στο τέλος του σχολικού έτους 2017-2018.

14. Όταν στους καταυλισμούς, περίπου 100 μόλις παιδιά, όλα προσχολικής ηλικίας, έχουν πρόσβαση σε επίσημη εκπαίδευση.

Η UNICEF, στην ετήσια έκθεσή της για το επίπεδο διαβίωσης και ευημερίας των παιδιών στην Ελλάδα, το 2017, εκτιμά ότι αντιμετωπίζουν όλο και περισσότερο τη φτώχεια, την υλική αποστέρηση και την αδυναμία του συστήματος κοινωνικής προστασίας.

Όμορφος κόσμος ο καπιταλιστικός, αγγελικά πλασμένος. Μια κοινωνία αδίστακτη μπροστά στη συσσώρευση του πλούτου για τους λίγους εκμεταλλευτές ξεσπά ξεδιάντροπα όλη της τη βαρβαρότητα ακόμη και στα παιδιά. Μια πραγματικότητα που αναβλύζει την μπόχα της κοινωνικής σαπίλας που είναι σύμφυτη με την ύπαρξή της, τρέφεται και αναπαράγεται απ” αυτήν. Και που θα συνεχίζει να υπάρχει ώσπου «οι κολασμένοι της Γης» τη στείλουν στον τάφο της Ιστορίας, εκεί που πραγματικά ανήκει, για να ζήσουν τα παιδιά σ” έναν κόσμο που θα “ναι ολόκληρος δικός τους.

Όσο κουμάντο στην οικονομία κάνουν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι, όσο θεός είναι τα κέρδη και ο ανταγωνισμός των επιχειρηματικών ομίλων, τόσο θα βασιλεύει η παιδική εργασία, «νόμιμη» και παράνομη, η εκμετάλλευση και εμπορία παιδιών, ο αποκλεισμός τους από στοιχειώδη δικαιώματα και αγαθά.

Τα δικαιώματα λοιπόν δεν είναι απλώς μια λέξη (…).

Ο αγώνας για ένα καλύτερο μέλλον της νέας γενιάς με οράματα και προσδοκίες πρέπει να χτυπά στην καρδιά το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, να μην συμβιβάζεται αλλά να το αντιμάχεται, μέχρι να οικοδομήσει τη δική του κοινωνία, όπως έλεγε ο Καζαντζάκης: «Έχουμε τα πινέλα, έχουμε τα χρώματα, αυτό που απομένει είναι να ζωγραφίσουμε τον παράδεισο και να μπούμε μέσα».

Η πάλη μας ενάντια στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα είναι ασπίδα προστασίας από το μίσος των εθνικιστών. Για να μην πιάσει τόπο το δηλητήριο της ναζιστικής, εγκληματικής Χρυσής Αυγής. Να απομονώσουμε τις εθνικιστικές, ρατσιστικές φωνές από κάθε χώρο δουλειάς, γειτονιά, σχολείο και σχολή.

Η συλλογική δράση, η αγωνιστική στάση ζωής, η διεκδίκηση για όλα αυτά που μας ανήκουν, αποτελούν τη μόνη διέξοδο για να βγούμε στο ξέφωτο μιας ζωής με δικαιώματα στην εργασία, στη μόρφωση, στην κοινωνική προστασία της μητρότητας, στη δημιουργική ζωή.

ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1973 – ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2018

45 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Συμπληρώνονται φέτος 45 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου!  Από τις μέρες που οι φοιτητές μαζί με τον λαό σήκωσαν το αγωνιστικό τους ανάστημα στη χούντα των συνταγματαρχών, στα ντόπια και τα ξένα στηρίγματά της, στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. 45 χρόνια μετά διδασκόμαστε και συνεχίζουμε!

Η στρατιωτική δικτατορία που επιβλήθηκε στις 21 Απρίλη 1967, ήταν ένα άθλιο και διεφθαρμένο καθεστώς, όμως  η εξουσία δεν άλλαξε χέρια. Άλλαξε μορφή πολιτικής διαχείρισης η εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ολιγαρχίας του πλούτου και των διεθνών της συμμάχων, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Η χούντα, από τη μία, διεύρυνε τα προνόμια των μεγάλων επιχειρήσεων και, από την άλλη, χαντάκωνε το λαϊκό εισόδημα, βάζοντας τους λαϊκούς αγώνες στον γύψο. Βασάνιζε, δολοφονούσε, φυλάκιζε, έστελνε εξορία χιλιάδες αγωνιστές.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Ήταν αποτέλεσμα  της επίμονης, οργανωμένης, αντιδικτατορικής λαϊκής πάλης που έδωσε στην κορύφωσή της ανατρεπτικό περιεχόμενο στους αγώνες και στις καταλήψεις της Νομικής τον Φλεβάρη και του Πολυτεχνείο τον Νοέμβρη του 1973.

Η καταστολή της εξέγερσης με δεκάδες νεκρούς ήταν η αρχή του τέλους της χούντας. Κάτω από το βάρος της λαϊκής πάλης και μετά το έγκλημα της Κύπρου, το 1974, η χούντα κατέρρευσε.

Αποδείχτηκε, για άλλη μια φορά, ότι κανένας αντίπαλος δεν είναι ανίκητος! Ο λαός, όταν παλεύει, μπορεί να καταφέρει ό,τι ακυρώνει η φωνή της σύνεσης και της υποταγής! Και τότε κάποιοι έλεγαν «η χούντα είναι πανίσχυρη». Η Ιστορία τους διέψευσε. Ο λαός με τους αγώνες του και τις  θυσίες του, απέδειξε ότι η δύναμη είναι στην οργάνωση, στη συμπόρευση της νεολαίας με το εργατικό κίνημα.

Από την άλλη η τραγωδία της Κύπρου με την εισβολή της Τουρκίας και την κατοχή που συνεχίζεται μέχρι σήμερα που έχει τη σφραγίδα της χούντας και των ιμπεριαλιστών ΝΑΤΟ – ΗΠΑ και Μ. Βρετανίας, αποτελεί ηχηρό παράδειγμα  ότι οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις καμία προστασία δεν παρέχουν για τους λαούς, ότι η  δικτατορία του κεφαλαίου, όποια μορφή κι αν παίρνει, όποιο πολιτικό προσωπικό και αν επιλέγει δεν διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα ενάντια στον λαό προκειμένου να εξασφαλίσει τα κέρδη της.

Οι φωνές που ενώθηκαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου ζητώντας «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» αντηχούν στους σημερινούς αγώνες για πραγματικά, σύγχρονα δικαιώματα για τη νεολαία και τον λαό. Ιδιαίτερα, τα συνθήματα «Έξω οι ΗΠΑ», Έξω το ΝΑΤΟ» στις πύλες του Πολυτεχνείου είναι επίκαιρα περισσότερο από ποτέ.

Σήμερα που τα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού πολέμου πυκνώνουν πάνω από το Αιγαίο, τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για άλλη μια χρονιά θα «τιμήσει» την εξέγερση θάβοντας το αντιιμπεριαλιστικό – ανατρεπτικό της περιεχόμενο, για να συνεχίσει όπως και οι προηγούμενες  να  γεμίζει την Ελλάδα με νατοϊκές βάσεις μπλέκοντας τον λαό μας και τη νεολαία στα πολεμικά σφαγεία των ΝΑΤΟ – ΗΠΑ – ΕΕ!

Είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να δυναμώσουμε τον αγώνα με αιτήματα «Έξω οι βάσεις και το ΝΑΤΟ», «Καμία εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ».

Με όπλο την πείρα των αγώνων του χτες, προετοιμάζουμε τις αναμετρήσεις και τις συγκρούσεις του σήμερα με τις αντιλαϊκές πολιτικές, το σύστημα που τις απαιτεί και τις κυβερνήσεις που τις εφαρμόζουν.

Δυναμώνουμε παντού την οργάνωση, τη συλλογική διεκδίκηση, την αλληλεγγύη, την κοινωνική συμμαχία με την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, την πάλη για το δίκιο του λαού, για μια νέα κοινωνία, της πραγματικής ελευθερίας και της ζωής με σύγχρονα δικαιώματα!.

Έτσι, και οι σημερινοί  υμνητές της χούντας, οι φασίστες της Χρυσής Αυγής, θα έχουν τη θέση των πολιτικών τους προγόνων και την τύχη που τους αξίζει:  Στη  χωματερή της Ιστορίας.

                    ΤΟ  ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ  ΖΕΙ!   Ο  ΑΓΩΝΑΣ  ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!

7 Νοέμβρη 2018 – Εκλογές αιρετών για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια

Βάζουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες!

Δίνουμε μαζί τον αγώνα για μόρφωση, δουλειά, ζωή με δικαιώματα!

Κάνε τη διαφορά στα υπηρεσιακά συμβούλια!

Ψήφισε

 

 

Συναδέλφισσα, συνάδελφε

Είναι καιρός να βάλουμε φραγμό στην υλοποίηση των αντιλαϊκών πολιτικών, να απαιτήσουμε την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών µας. Με οργάνωση και αγώνα, µε αλλαγή των συσχετισμών υπέρ του αγώνα και της ελπίδας, µπορούµε να καταφέρουµε πολλά!

Μαζί µπορούµε να αλλάξουμε την κατάσταση!

Συναδέλφισσα, συνάδελφε

Είτε µε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είτε µε κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ το κράτος έχει συνέχεια στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Στην κατεύθυνση αυτή αξιοποιούνται και τα Υπηρεσιακά Συµβούλια από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες δίνουµε τη µάχη για να εµποδίσουµε και να ανατρέψουµε ρυθµίσεις, που χτυπάνε τα εργασιακά και µορφωτικά δικαιώµατα, που είναι σε βάρος των συναδέλφων και της λειτουργίας των σχολείων.

Ακριβώς γι’ αυτό έχουμε ανάγκη από αιρετούς που παλεύουν για τα συμφέροντα των εργαζομένων, αποκαλύπτουν τις αυθαιρεσίες της διοίκησης και συγκρούονται µε την αντιλαϊκή πολιτική!

Οι αιρετοί µε την Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών

• «Έσπασαν» το λεγόµενο απόρρητο των συνεδριάσεων στα Υπηρεσιακά Συµβούλια. Ενηµέρωσαν τους συναδέλφους για όλα τα ζητήµατα.
• Ήταν «το µάτι και το αυτί των σωµατείων», πάλεψαν για τα δικαιώµατα των συναδέλφων µέσα και έξω από τα Υπηρεσιακά Συµβούλια. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ενηµέρωσαν έγκαιρα τα συνδικάτα και µαζί µε αυτά επέβαλαν λύσεις υπέρ των συναδέλφων, που ακύρωσαν τις τοποθετήσεις εξπρές στην αρχή της χρονιάς πριν ολοκληρωθούν οι υπηρεσιακές µεταβολές και τις µαζικές υποχρεωτικές µετακινήσεις συναδέλφων.
• Υπερασπίστηκαν µε αποφασιστικότητα θέσεις και διεκδικήσεις που απαντούν στις ανάγκες των σχολείων και των µαθητών, π.χ. να υπάρχει ένας εκπαιδευτικός για κάθε µαθητή που έχει ανάγκη για παράλληλη στήριξη. Να υπάρχει ανώτατο όριο στους 15 µαθητές ανά τµήµα για το Νηπιαγωγείο, την Α΄ και Β’ Δηµοτικού, τα εργαστήρια και τις κατευθύνσεις στη Δευτεροβάθµια.
• Δεν έγιναν αξιολογητές σε κανένα επίπεδο. Στις συνεντεύξεις των υποψήφιων στελεχών εκπαίδευσης έβαλαν παύλα (-).

Mε τον αγώνα µας εµποδίσαµε µέχρι τώρα µια εµβληµατική µνηµονιακή διάταξη που την ονόµασαν “ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ”, η οποία όµως δεν έχει καµία σχέση µε τη βελτίωση των εκπαιδευτικών, την κριτική σε άδικους διευθυντές και προϊσταµένους, την αναβάθµιση της παρεχόµενης γνώσης και τελικά τη βελτίωση του δημόσιου σχολείου, αλλά είναι όχημα εφαρµογής στην εκπαίδευση όλων των αντεργατικών βάρβαρων πολιτικών: απολύσεις, µειώσεις µισθών, µονιµοποίηση των άθλιων εργασιακών σχέσεων, ιδιωτικοποίηση, τροµοκρατία όποιου διαφωνεί, διαµαρτύρεται και πρωτοστατεί στον δίκαιο λαϊκό αγώνα για να µη γίνουν τα σχολεία παραµάγαζα και διαφηµιστικές πινακίδες των επιχειρηματικών ομίλων.

Μην ξεχνάς ότι οι υποψήφιοι αιρετοί µε την Aγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών:

• Δεν έχουν καμία δέσμευση απέναντι στη διοίκηση, δε λειτουργούν στη βάση προσωπικών εξυπηρετήσεων και ρουσφετιών.
• Δεν υπηρέτησαν από κανένα πόστο και µε κανένα τρόπο τις αντιλαϊκές πολιτικές καμίας κυβέρνησης, δεν τους συνδέει κανένας ομφάλιος λώρος µε αυτές.

Η στάση του αιρετού στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο είναι όπλο!

Αυτό που χρειάζεται πάνω από όλα είναι ένα ισχυρό, ταξικά προσανατολισμένο συνδικαλιστικό κίνημα, χειραφετημένο από το κράτος και τον κυβερνητικό συνδικαλισμό!

• Που δίνει ανυποχώρητο αγώνα για την κάλυψη των απωλειών των εργαζομένων και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.
• Που θα παλεύει για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά, για ένα σχολείο χωρίς ταξικούς φραγμούς και διακρίσεις, σε αντίθεση µε τη στρατηγική της Ε.Ε. και όλων των αντιλαϊκών κυβερνήσεων.
• Ένα κίνηµα που θα στοχεύει στην ανατροπή κάθε αντιλαϊκής πολιτικής και δε θα γίνεται κολαούζος στην εναλλαγή αντιλαϊκών κυβερνήσεων.

Άλλαξε τους συσχετισµούς!

Οι πλειοψηφίες του κυβερνητικού συνδικαλισµού στον Κλάδο (ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ/ΠΕΚ,  ΕΝΩΤΙΚΗ ΕΚΚΙΝΗΣΗ/ΣΥΝΕΚ) αποτελούν µέρος του προβλήµατος!

Η στάση αυτών των δυνάµεων στα Υπηρεσιακά Συµβούλια είναι µια ακόµα απόδειξη για το τι σηµαίνει κυβερνητικός συνδικαλισµός.

Οι αιρετοί τους αποδέχονται όλο το πλαίσιο της σηµερινής αντιλαϊκής πολιτικής, που γεννά φτώχεια και µνηµόνια, που τσακίζει τα µορφωτικά και εργασιακά δικαιώµατα.

Αυτό το γεγονός καθορίζει τη στάση τους και στα Υπηρεσιακά Συµβούλια: Πρώην συνδικαλιστές και αιρετοί των ΕΡΑ/ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) είναι σήµερα σύµβουλοι στο Υπουργείο Παιδείας και εισηγούνται τα αντιεκπαιδευτικά µέτρα. Πολλοί Διευθυντές Εκπαίδευσης και Περιφερειακοί Διευθυντές, που σήµερα υλοποιούν τις περικοπές και τον «εξορθολογισµό» στην Παιδεία, ήταν αιρετοί, στελέχη της ΔΑΚΕ, της ΔΗΣΥ/ΠΕΚ (πρώην ΠΑΣΚ) και των ΕΡΑ/ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ).

Σε πολλά Υπηρεσιακά Συµβούλια οι αιρετοί που στηρίζονται από αυτές τις ηγεσίες, αποδέχονται τις κυβερνητικές αποφάσεις και εγκυκλίους, υπογράφουν κενά και πλεονάσµατα, αξιολογούν, στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική.

Η ΑΕΕΚΕ (πρώην στελέχη της ΠΑΣΚ) στην Πρωτοβάθµια προέβη σε «γάµο» µε την ΕΡΑ και µαζί έφτιαξαν τη νέα κυβερνητική παράταξη την ΕΚΕ. Μιλάνε για τον νέο “προοδευτικό πόλο” στην Πρωτοβάθµια Εκπαίδευση την ίδια στιγµή που λιβανίζουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Μην επιτρέψεις στην κυβερνητική παράταξη ΕΚΕ/ΣΥΝΕΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ να πανηγυρίζουν πως δήθεν έχουν τη στήριξη των εκπαιδευτικών στην εξαπάτηση και την κοροϊδία!

Μην επιτρέψεις στις παρατάξεις της ΔΑΚΕ και της ΔΗΣΥ/ΠΕΚ, στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, να ισχυρίζονται µετά τις 7 Νοέµβρη πως οι «εκπαιδευτικοί έστειλαν µήνυµα αλλαγής», δηλαδή να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και να έρθει η Ν.Δ. ή µια νέα συγκυβέρνηση µε όλους µαζί.

Τους δοκίμασες για χρόνια! Γνωρίζεις καλά πού οδήγησε ο κυβερνητικός συνδικαλισµός το κίνηµα στον Κλάδο µας!

Μην τους δώσεις τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν  για άλλη µια φορά την ψήφο σου !

Καλούµε κάθε καλοπροαίρετο συνάδελφο να προβληµατιστεί για τη στάση των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ και του ΜΕΤΑ (Ενότητα-Πρωτοβουλία). Όλα τα προηγούµενα χρόνια αυτές οι δυνάµεις δε στήριξαν τη γραµµή της εναλλαγής αστικών κυβερνήσεων; Δεν έκαναν σηµαία την κυβέρνηση της «πρώτης φοράς αριστερά»;

Δεν καλλιεργούσαν αυταπάτες για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που δήθεν είναι «ευάλωτη» στις πιέσεις του κινήµατος; Δε στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξαπάτηση µε το ΟΧΙ στο Δηµοψήφισµα; Για χρόνια, µαζί µε τις δυνάµεις του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έβαζαν ως γραµµή πάλης στα συνδικάτα «κοινά αριστερά ψηφοδέλτια, να βγάλουµε αριστερό αιρετό»;

Αυτή η γραµµή βοήθησε στην ανάπτυξη ενός κινήµατος σύγκρουσης µε την αντιλαϊκή πολιτική, ανεξάρτητα του ποιος κυβερνά ή καλλιέργησε αυταπάτες και οδήγησε σε απογοητεύσεις;

Η χρεοκοπηµένη λογική της «ουράς του κυβερνητικού συνδικαλισµού» οδηγεί αυτές τις ηγεσίες στο να πολεµούν κάθε προσπάθεια που γίνεται, ώστε οι ΕΛΜΕ και οι ΣΥΛΛΟΓΟΙ Εκπαιδευτικών να συµπορευτούν µε τα Εργατικά Συνδικάτα, τις Οµοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Την ίδια στιγµή κρατάνε ψηλά τα εξαπτέρυγα της ΑΔΕΔΥ και ταυτίζονται σε πολλές περιπτώσεις µε τις δυνάµεις του κυβερνητικού συνδικαλισµού σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ (π.χ. στην εξαπάτηση µε τη δήθεν υλοποίηση της Δίχρονης Προσχολικής Αγωγής).

Ο προσανατολισµός που εκφράζουν αυτές οι δυνάµεις στο κίνηµα δοκιµάστηκε!

Ηττήθηκε κατά κράτος γιατί ήταν και είναι επιζήµιος για το κίνηµα. Αυτή είναι η αλήθεια!

Συναδέλφισσα, συνάδελφε

Η επόµενη µέρα για την οποία µιλά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι χτισµένη µε τα υλικά του χθες. Το τέλος των µνηµονίων και η λεγόµενη «κανονικότητα» στην εκπαίδευση δεν είναι τίποτε άλλο από την πιστή εφαρµογή των µνηµονικών µέτρων και περικοπών.

• Είναι εδώ οι 700 µνηµονιακοί νόµοι, τα χαράτσια, να µατωµένα πλεονάσµατα έως το 2060, οι αντιασφαλιστικοί νόµοι, που οδηγούν την πλειοψηφία των συναδέλφων σε σύνταξη στα 67!
• Είναι εδώ η δύσκολη καθηµερινότητα που ζούµε στο σχολείο από την αρχή της χρονιάς. Οι περικοπές ωρών, το χτύπηµα του ολοήµερου, το κλείσιµο των ολιγοµελών τµηµάτων στα ΕΠΑΛ, οι ανατροπές στις εργασιακές µας σχέσεις. Οι σχεδόν µηδενικές µεταθέσεις, η συµπλήρωση ωραρίου σε 4-5 σχολεία, η παράλληλη σε 4-5 µαθητές!
• Είναι εδώ οι απολύσεις χιλιάδων αναπληρωτών, τα τσακισµένα εργασιακά δικαιώµατα των συµβασιούχων, το τεράστιο κόστος διαβίωσης. Η κυβερνητική απάτη µε εξαγγελίες για διορισµούς, που, όποτε και αν θα γίνουν, θα είναι σταγόνα στον ωκεανό των αναγκών.
• Είναι εδώ το σχολείο που στερεί όλο και περισσότερο το δικαίωµα των µαθητών στη µόρφωση, τον ελεύθερο χρόνο, τον πολιτισµό και τον αθλητισµό, που ορθώνει νέα ταξικά τείχη για τα παιδιά των εργατικών οικογενειών, που διαχωρίζει και ξεσκαρτάρει νέους ανθρώπους.

Κόψτους εσύ τον αέρα µε την ψήφο σου και τη συµµετοχή σου στον αγώνα!

Η Ν.Δ. πλειοδοτεί στα αντιλαϊκά µέτρα επιδιώκοντας να εµφανιστεί ως ο πιο γνήσιος εκφραστής των επιδιώξεων της Ε.Ε., του ΟΟΣΑ και του ΣΕΒ για την Εκπαίδευση και συνολικότερα για την οικονοµία και την κοινωνία. Η αλήθεια όµως είναι ότι από κοινού µε τον ΣΥΡΙΖΑ βαδίζουν στον ίδιο δρόµο, υπηρετούν τον ίδιο «θεό», την καπιταλιστική ανάπτυξη και την κερδοφορία των επιχειρηµατικών οµιλών.

Τσίπρας και Μητσοτάκης στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ από κοινού υποστήριξαν ότι «οι εργοδότες πρέπει να έχουν λόγο στον σχεδιασµό και την υλοποίηση της εκπαιδευτικής πολιτικής».

Συµφωνούν και δυο πως δεν υπάρχει δηµοσιονοµικός χώρος για την άµεση µονιµοποίηση 25.000 συµβασιούχων στην εκπαίδευση. Από την άλλη συµφωνούν µέχρι κεραίας στα δεκάδες δις (3,65% του ΑΕΠ), που προέβλεπε ο περσινός προϋπολογισµός να δοθούν απευθείας σε επιχειρηµατικούς οµίλους και στα 4.2 δις, που έδωσε η Ελλάδα το 2017 µόνο για ΝΑΤΟΙΚΕΣ δαπάνες. Ταυτόχρονα κανείς από τους δύο δεν είπε ότι θα καταργήσει έστω και έναν µνηµονιακό νόµο από τους 700 και πλέον που θα εφαρµόζονται ως το 2060!

Ύψωσε το ανάστημα σου ως εργαζόμενος και ως παιδαγωγός!

Το μέλλον των παιδιών μας δεν πρέπει να τους το χαρίζουμε!

Σήµερα γίνεται ακόµα πιο φανερό πως δεν υπάρχει φιλολαϊκή προοπτική µε τον λαϊκό παράγοντα στη γωνία, µε το πλαίσιο της οικονοµίας που θυσιάζει ζωές στη λογική «κόστους – οφέλους», όπως ζήσαµε στο Μάτι της Αττικής και αλλού.

ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ θέλουν να εγκλωβίσουν το λαό και τον Κλάδο σε µια ανούσια αντιπαράθεση, όπως έχουµε ζήσει και παλιότερα µε το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Προσπαθούν να χαράξουν κάλπικες διαχωριστικές γραµµές όσο περισσότερο αποκαλύπτεται η κοινή στρατηγική τους σύµπλευση.

Η δήλωση της Φώφης Γεννηµατά, ότι το ΚΙΝΑΛ µπορεί να παίξει τον ρόλο του καταλύτη σε µια ενδεχόµενη κυβερνητική συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ µε τη Ν.Δ., ρίχνει και το τελευταίο φύλλο συκής! Δείχνει πως όλοι µαζί βαδίζουν σε κοινό δρόµο, έχουν κοινό προορισµό τη σταθερότητα για το κεφάλαιο, που εξασφαλίζεται µέσα από τη µόνιµη ανασφάλεια για τους εργαζόµενους.

Μην ψάχνεις να βρεις τις διαφορές µεταξύ τους! Κάνε εσύ τη διαφορά!

Συνάδελφε, συναδέλφισσα

Γνωρίζεις τις θέσεις και τη στάση της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών, των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Ακόµα και αν δε συµφωνείς σε όλα µαζί µας, µπορείς να διακρίνεις τη συνέπεια, την αγωνιστικότητα, τη σταθερή επιλογή υπέρ των συµφερόντων των εργαζοµένων.

Πολλοί συνάδελφοι τα προηγούµενα χρόνια ακολούθησαν τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ, στήριξαν τις συνδικαλιστικές του παρατάξεις ή διάφορα σχήµατα, που συγκρότησε από κοινού µε τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, όµως δε νοµιµοποίησαν στη συνείδησή τους ούτε τα µνηµόνια που ψήφισε ούτε το ξέπλυµα στο ΝΑΤΟ, την Ε.Ε. και στα υπόλοιπα ιµπεριαλιστικά κοράκια. Σήµερα νιώθουν απογοητευµένοι και αναζητούν απαντήσεις και διέξοδο από τη σηµερινή κρίση του συνδικαλιστικού κινήµατος.

Σας λέµε µε το χέρι στην καρδιά και το νου καρφωµένο στο µέλλον!

Έχετε επιλογή και αυτή είναι στο µετερίζι του ταξικού αγώνα. Είναι ώρα να συµπορευτούµε µέσα από τα ψηφοδέλτια της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών (ΑΣΕ), µέσα στο Πανεργατικό Μέτωπο, µέσα στον αγώνα για τις δικές µας ανάγκες και όχι για τα κέρδη των λίγων! Να χτίσουµε ένα συνδικαλιστικό κίνηµα αντάξιο των προσδοκιών των µαθητών µας και όλων των εργαζοµένων, αντάξιο των απαιτήσεων των καιρών! Να στοχεύσουµε τις αιτίες που δηµιουργούν τα βάσανα για το λαό και µε ενότητα, οργάνωση, κοινωνική συµµαχία, να ανατρέψουµε κάθε αντιλαϊκή πολιτική.

Δυνάµωσε το Πανεργατικό Μέτωπο της ελπίδας και της προοπτικής!

Στις 7 Νοέµβρη ψήφισε

 

Με αφορμή τη συζήτηση για τη  χορηγία του ιδρύματος Μποδοσάκη σε σχολεία του Βόλου

Η «φιλανθρωπία» έχει μετατρέψει τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς σε επαίτες!

«Το έγκλημα είναι τόσο μάταιο όσο και η φιλανθρωπία»

 (Ευγένιος Ιονέσκο)

Με αφορμή την απόφαση της ΕΛΜΕ Μαγνησίας, που υπερασπίζεται τα αυτονόητα για τα σχολεία και τον δημόσιο χαρακτήρα τους, ξέσπασε μια πρωτόγνωρη επίθεση από διάφορα συστημικά ΜΜΕ, αλλά και τον πρόεδρο της Ν.Δ. ενάντια σε όλους όσους υπερασπίζονται τη θέση πως “τα σχολεία πρέπει να χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι από κάθε είδους χορηγίες”. Ακριβώς την ίδια θέση με τον πρόεδρο της Ν.Δ. πήρε και ο Υπουργός Παιδείας Κ. Γαβρόγλου σε συνέντευξή του σε τοπικό κανάλι της Θεσσαλίας εκθειάζοντας το έργο των διάφορων ιδρυμάτων και κρύβοντας τις ευθύνες και της δικής του κυβέρνησης. Ο Δ/ντής Εκπαίδευσης Μαγνησίας «οργάνωσε τη χορηγία» αυτή, διαβιβάζοντας τα σχετικά αιτήματα των σχολείων στο «ίδρυμα Μποδοσάκη». Ακόμα και ο Υπουργός Παιδείας, ο κ. Γαβρόγλου, ήταν μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου ενός άλλου πολύ γνωστού «ευαγούς φιλανθρωπικού ιδρύματος» του ιδρύματος Λάτση.

Η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνεχίζει την πολιτική υποχρηματοδότησης των σχολείων, με αποτέλεσμα να διογκώνονται οι ανάγκες και τα προβλήματα. Και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποδεχόμενη τη λογική “το σχολείο να αναζήτα πόρους για να καλύπτει τις ανάγκες του” προωθεί και εφαρμόζει αυτή την πολιτική των «χορηγιών». Η συζήτηση για τη «χορηγία – φιλανθρωπία» του ιδρύματος Μποδοσάκη στα σχολεία του Βόλου, οι δηλώσεις του Προέδρου της ΝΔ και του Υπουργού Παιδείας αναδεικνύουν την απόλυτη ταύτισή τους τους και στο ζήτημα της διείσδυσης των επιχειρηματικών ομίλων στον χώρο της δημόσιας παιδείας, ανεξάρτητα με τη μορφή ή τη νομική υπόσταση που χρησιμοποιούν σαν όχημα για αυτή τους τη διείσδυση.

Η περιβόητη «χορηγία» αφορούσε επιλεκτική ενίσχυση σε 21 από τα 34 Γυμνάσια του Νομού Μαγνησίας. Η βολική ψευτοαντιπαράθεση που ξέσπασε τις τελευταίες ημέρες, για το αν τα σχολεία θα δεχθούν τη «χορηγία» ή όχι, κρύβει την άσχημη κατάσταση που υπάρχει συνολικά στις υποδομές.

Η υποχρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης, που συνεχίζεται εντεινόμενη και από τη σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (όπως συνέβαινε τα τελευταία χρόνια από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ) μετατρέπει τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς σε «επαίτες» έτσι, ώστε να μπορέσουν καλύψουν τα στοιχειώδη για τη λειτουργία τους.

Η κατάσταση είναι γνωστή σε όλους, με τις περιβόητες λίστες στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς (ακόμα και το φωτοτυπικό χαρτί πηγαίνουν τα παιδιά στα σχολεία), με την εθελοντική δουλειά των γονιών για μικροεπισκευές και την οικονομική ενίσχυση των σχολικών μονάδων από τους Συλλόγους Γονέων (καθαριότητα, αναλώσιμα, μπάλες κλπ.).

Η έλλειψη σύγχρονων υλικοτεχνικών υποδομών είναι παντελής. Βιβλιοθήκη έχουν το 56% των Γυμνασίων, 50% των Λυκείων, το 37% των ΕΠΑΛ. Γυμναστήριο έχουν το 42% των Γυμνασίων, 42% των Λυκείων, 17% των ΕΠΑΛ. Εργαστήρια φυσικών επιστημών έχουν τα μισά ΕΠΑΛ. Την ίδια ώρα υπάρχουν ακόμα ελλείψεις σε εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό στα σχολεία. Όλα αυτά θα περιμένουμε να λυθούν από χορηγίες;

Η θέση της ΝΔ, του Κ. Μητσοτάκη και του Υπουργού Παιδείας Κ. Γαβρόγλου, που προτείνουν ως λύση την εξάρτηση από τα επιχειρηματικά συμφέροντα και τις χορηγίες βαφτίζοντάς την «σύνδεση με την κοινωνία» είναι επικίνδυνη. Η υπεράσπιση της δωρεάν παιδείας και η απαίτηση να καλύπτονται όλες οι ανάγκες για τη λειτουργία του από την πολιτεία, σύμφωνα με τον Κυρ. Μητσοτάκη είναι «φοβική νοοτροπία που θέλουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια αποκομμένα από την κοινωνία». Θεωρεί, προφανώς, φυσικό τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί να παρακαλούν για «χορηγίες» και να εξαρτούν τη λειτουργία τους από αυτές, με αντάλλαγμα, βεβαίως, να γίνονται πεδίο κερδοφορίας και διαφήμισης των επιχειρηματικών ομίλων.

Ανάλογα παραδείγματα υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα με τους πολυεθνικούς ομίλους, που «μπαινοβγαίνουν» στα σχολεία, με τις ευλογίες της διοίκησης και του Υπουργείου Παιδείας, όπως η COCA – COLA στη Θεσ/νίκη, ο όμιλος ΕΛΠΕ στη Δυτική Αθήνα, ο TAP Καβάλας, η Εθνική Τράπεζα κλπ. Ο κατάλογος είναι μεγάλος..

Η σπουδή διαφόρων παραγόντων να στοιχηθούν πίσω από το «ευαγές» Ίδρυμα Μποδοσάκη ενάντια στην ομόφωνη απόφαση της ΕΛΜΕ Μαγνησίας, κρύβει τις σοβαρές ευθύνες τους για την τραγική κατάσταση των σχολείων της περιοχής.

Η Δημοτική Αρχή του Βόλου, που έσπευσε να καταγγείλει την ΕΛΜΕ, είναι υπόλογη και υπεύθυνη για την απόλυτη εγκατάλειψη των σχολείων του δήμου. Μόλις πριν τέσσερις μέρες από τύχη δε θρηνήσαμε θύματα, όταν κατέρρευσε ο σοβάς από την οροφή σχολικής αίθουσας στο 1ο ΕΠΑΛ Ν. Ιωνίας.

Προκαλεί, επίσης, η στάση του πρόεδρου της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ), ο οποίος, αφού του τράβηξαν το αυτί από την Νέα Δημοκρατία, θέλησε, με δηλώσεις του, να διαχωρίσει τις «κακές» πολυεθνικές από τα «ψυχοπονιάρικα» ιδρύματα. Επί της ουσίας, άδειασε την ΕΛΜΕ Μαγνησίας και τους συναδέλφους και έδωσε κάλυψη στις επιθέσεις της ΝΔ και των ΜΜΕ, που είναι φίλα προσκείμενοι σε αυτή.

Απέναντι στην πολιτική της υποχρηματοδότησης, που μετατρέπει τους εκπαιδευτικούς σε «επαίτες» και αναγκάζει τους γονείς να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, για να εξασφαλίσουν την πολυπόθητη μόρφωση των παιδιών τους, οφείλουμε να αντισταθούμε.

Σήμερα, είναι ανάγκη, μεγαλύτερη από κάθε άλλη φορά, οι εκπαιδευτικοί συσπειρωμένοι στα σωματεία τους να αγωνιστούν μαζί με το μαθητικό και γονεϊκό κίνημα για το σχολείο των σύγχρονων αναγκών τους.

Καλούμε εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς:

• Να απαιτήσουν και να διεκδικήσουν να δοθεί άμεσα γενναία κρατική χρηματοδότηση στις σχολικές επιτροπές για να καλυφθούν όλες οι ανάγκες των σχολείων.
• Να οργανώσουν και να εντείνουν την πάλη τους, ώστε από κοινού γονείς, εκπαιδευτικοί, μαθητές, όλο το εργατικό-λαϊκό κίνημα, να απαιτήσουν από το κράτος την εξασφάλιση όλων των αναγκαίων όρων για τη λειτουργία των σχολείων αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Να μη νομιμοποιήσουν τη λογική των σχολείων πολλών ταχυτήτων, του μπαλώματος των χορηγιών, που καλλιεργεί η κρατική και τοπική διοίκηση, σε συνεργασία με τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Αυτοί που μας πετάνε στα μούτρα ένα ξεροκόμματο είναι αυτοί που μας στερούν τα δικαιώματά μας στη δουλειά, τη μόρφωση και τη ζωή.

Αθήνα 5/10/2018