ΝΕΟ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΛΟΓΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ:

Νέο χτύπημα στα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα!

Φαίνεται ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει μια κλήση στον πολύπαθο χώρο της ειδικής αγωγής! Όχι φυσικά για να κάνει την ΕΑ καλύτερη, αλλά για να ξηλώσει ό,τι με χρόνιους αγώνες κατακτήθηκε! Έτσι αφού την περιποιήθηκε με τον ν. 4547/2018, προωθώντας και τις ομάδες Εκπαιδευτικής Υποστήριξης, για να καλύψουν τις κενές δομές της ΕΑΕ, τώρα διευρύνει τα καθήκοντα των εργαζομένων σ’ αυτήν για να καλύπτουν ό,τι κενό υπάρχει!

Καταρχήν, όλο το νέο Καθηκοντολόγιο των εργαζομένων στην ΕΑΕ [που στην ουσία αντικαθιστά την Υ.Α. 27922/ Γ6/8-3-2007 (Β’ 449)], θεωρεί δεδομένο ότι θα εφαρμοστεί ο νόμος 4547/2018 και η Υ.Α. 1816/ΓΔ4/07-01-2019 (ΦΕΚ 16/τ. Β’/11-01-2019), για την αξιολόγηση στελεχών και σχολείων και μέσω αυτών και των εκπαιδευτικών, και ότι θα εφαρμοστούν οι Ομάδες Εκπαιδευτικής Υποστήριξης κ.ά., ζητήματα που το κίνημα έχει μπλοκάρει με αγώνες!

Στη συνέχεια, αφού φρεσκάρει για να εφαρμόσει μια σειρά παλιές διατάξεις, έρχεται στα καθήκοντα των συναδέλφων των Τμημάτων Ένταξης και της Παράλληλης Στήριξης και τα προσαρμόζει για να λειτουργεί το γενικό σχολείο με ό,τι και όσο προσωπικό ΕΑΕ έχει!

Έτσι η παρ. 8 του κεφαλαίου Α’ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ, Εκπαιδευτικοί των Τμημάτων Ένταξης (Τ.Ε.), της Υπουργικής Απόφασης 27922/Γ6/8-3-2007 (Β’ 449), αντικαθίσταται ως εξής: «8. Προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε μαθητές/τριες συστεγαζόμενων σχολείων ή σε προγράμματα παράλληλης στήριξης του σχολείου τους ή όμορου σχολείου ύστερα από απόφαση του/της οικείου/ας Διευθυντή/ ντριας Εκπαίδευσης». Δηλαδή ο/η εκπαιδευτικός του Τμήματος Ένταξης ξεπερνά τα σύνορα των συστεγαζόμενων σχολείων και αναλαμβάνει καθήκοντα και στα όμορα! Και όχι μόνο καθήκοντα Τμήματος Ένταξης, αλλά θα κάνει και παράλληλη στήριξη! Ένας για όλα δηλαδή! Έλεος! Καθένας μπορεί να καταλάβει τι θα απογίνει το Τμήμα Ένταξης, που πλέον θα είναι αρκετά διευρυμένο, ώστε χωράει τα παιδιά των όμορων σχολείων, ενώ ταυτόχρονα ο/η εκπαιδευτικός θα κάνει και Παράλληλη Στήριξη σε όλα αυτά τα όμορα σχολεία! Αλήθεια πότε θα ασχολείται με κάθε παιδί; Γίνεται φανερό τι εννοούν, εκεί στο Υπ. Παιδείας και στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όταν λένε ένταξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες στο γενικό σχολείο: ένα πασάλειμμα για να πουν ότι τα εντάξανε!

Όμως έχει κι άλλη ενδιαφέρουσα συνέχεια το νέο καθηκοντολόγιο!

Η παρ. 6 του κεφαλαίου Α’ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ, Εκπαιδευτικοί Παράλληλης Στήριξης της Υπουργικής Απόφασης 27922/Γ6/8-3-2007 (Β’ 449), αντικαθίσταται ως εξής: «6. Προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε μαθητές/τριες συστεγαζόμενου ή όμορου σχολείου, που χρειάζονται παράλληλη στήριξη ύστερα από απόφαση του/της οικείου/ας Διευθυντή/ντριας Εκπαίδευσης».  Αυτή πια δε θα είναι παράλληλη αλλά περιστασιακή συνάντηση! Μόνο που τώρα θα έχουν και φρέσκια νομοθετική κατοχύρωση, για να βάζουν τον εκπαιδευτικό παράλληλης σε αρκετά παιδιά και σχολεία!

Κάτι τέτοια εννοεί ο Υπ. Παιδείας και η ανάλγητη κυβέρνησή του, όταν λέει ότι η Ειδική Αγωγή είναι προτεραιότητά του! Φανταστείτε να μην ήταν!

Απαιτούμε: Πάρτε πίσω το νέο Καθηκοντολόγιο των εκπαιδευτικών ΕΑΕ. Κάθε παιδί με ειδικές ανάγκες να φοιτά στη δομή του σχολείου που έχει ανάγκη με την υποστήριξη όλου του αναγκαίου προσωπικού! Κάθε επιστήμονας να κάνει το επιστημονικό του αντικείμενο. Όσα ΤΕ χρειάζονται σε κάθε σχολείο. Ένας εκπαιδευτικός ανά παιδί στην Παράλληλη Στήριξη! Μονιμοποίηση τώρα των 30.000 αναπληρωτών!         

Και πάλι χιλιάδες εκπαιδευτικοί χωρίς μετάθεση!

Με το σταγονόμετρο και φέτος οι μεταθέσεις των εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης! Λίγες οι Μεταθέσεις στην Πρωτοβάθμια, σε ορισμένες δε ειδικότητες σε πολύ χαμηλά επίπεδα!

Το Υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε τις προηγούμενες ημέρες τις μεταθέσεις εκπαιδευτικών σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Για άλλη μια χρονιά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στέρησε το δικαίωμα σε χιλιάδες εκπαιδευτικούς να ξαναβρεθούν με τις οικογένειες τους, αναγκάζοντας τους να διατηρούν 2 σπίτια, να πληρώνουν συνεχώς δυσβάσταχτα μεταφορικά και διπλή διαβίωση!

Ιδιαίτερα στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση οι αιτήσεις μετάθεσης για τη φετινή χρονιά έφτασαν στις 6.164, ενώ ικανοποιήθηκαν μόλις 455, δηλαδή το 7,38% (+0,31% από την περσινή χρονιά). Είναι τουλάχιστον εξοργιστικό, όταν με τα στοιχεία του ίδιου του Υπουργείου έχουν προσληφθεί αυτή τη στιγμή πάνω από 30 χιλιάδες αναπληρωτές, να μην γίνονται επί της ουσίας μεταθέσεις στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση οι αιτήσεις που υποβλήθηκαν για τις μεταθέσεις Γενικής Εκπαίδευσης από περιοχή σε περιοχή ανήλθαν σε 4444. Από τις παραπάνω αιτήσεις ικανοποιήθηκαν 1191 (ποσοστό 26,80 %). Για μεταθέσεις σε ΣΜΕΑΕ, ΚΕΣΥ και ΕΕΕΕΚ οι αιτήσεις ανήλθαν σε 163 και ικανοποιήθηκαν 112 (ποσοστό 68,71%). Οι μεταθέσεις όμως στους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων (Γυμναστές, Εικαστικών, Μουσικοί, Γαλλικών, Γερμανικών, Πληροφορικής, Αγγλικών) παραμένουν και φέτος σε πολύ χαμηλά επίπεδα!

Η μονιμοποίηση ελάχιστων μεταθέσεων στη Δευτεροβάθμια και λίγων στην Πρωτοβάθμια πρέπει να προβληματίσει κάθε συνάδελφο. Δεν είναι τυχαίο ότι με express διαδικασίες και με βάση όλο το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο (μείωση ωρών διδασκαλίας σε πολλά αντικείμενα, αύξηση ωραρίων είτε άμεση είτε έμμεση στην περίπτωση των εργαστηρίων πληροφορικής και φυσικών επιστημών, μεγάλος αριθμός μαθητών ανά τμήμα και εκπαιδευτικό, μη προσμέτρηση των αναγκών σε τμήματα ένταξης – τάξεις υποδοχής, Δίχρονη Προσχολική κοκ) διαμόρφωσε μαζικά τεχνητά πλεονάσματα ή λίγες ελλείψεις σε όλα τα ΠΥΣΔΕ και ΠΥΣΠΕ της χώρας. Δεν είναι, επίσης, τυχαίο ότι κυβέρνηση – ΟΟΣΑ – ΕΕ προσβλέπουν, μέσα από την υλοποίηση των αντιδραστικών αλλαγών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και τώρα στο Λύκειο (νομοσχέδιο Γαβρόγλου, περιορισμός μαθημάτων γενικής παιδείας, περιορισμός διδασκόντων εκπαιδευτικών) στη δραστική μείωση των μαθητών που παρακολουθούν το Λύκειο και την στροφή τους από νωρίς στην κατάρτιση και τη φθηνή – ευέλικτη εργασία. Ούτε είναι τυχαίο όσα επισημαίνει στην τελευταία του έκθεση το ΙΟΒΕ περί αντιστροφής των δαπανών για μισθοδοσία σε σχέση με τις λειτουργικές δαπάνες των σχολείων.

Στην ουσία, προσδιορίζοντας πλεονάσματα προσωπικού σε συνδυασμό με τη συνταξιοδότηση στα 67 και την αξιολόγηση, οδηγούν στην καθήλωση των μεταθέσεων, την ώρα που προωθούν νέα μεγάλη κινητικότητα μεταξύ σχολείων – βαθμίδων εκπαίδευσης – υπηρεσιών του δημοσίου, ελαχιστοποίηση των προσλήψεων αναπληρωτών κλπ. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Άραγε η ΝΔ γιατί σιωπά για τις μηδενικές μεταθέσεις και γιατί λέει ότι οι όποιες νέες προσλήψεις θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα των πραγματικών αναγκών που αποτυπώνονται;

Οι πλειοψηφίες σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, έχουν βάλει πλάτη στις προωθούμενες αναδιαρθρώσεις, αφού ποτέ δεν συγκρούστηκαν με τον πυρήνα αυτής της πολιτικής. Αυτές φέρνουν περικοπές και συγχωνεύσεις, άρα και πετσοκομμένες μεταθέσεις. Τα σχετικά νομοθετήματα του ΣΥΡΙΖΑ και των προηγούμενων κυβερνήσεων, που ήταν στον ίδιο δρόμο, έχουν τη σφραγίδα των ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, όπως αναγνωρίζουν οι ίδιοι οι κυβερνώντες. Οι πλειοψηφίες αυτές δεν κουνάνε το δαχτυλάκι τους για να οργανωθεί και να αντιδράσει ο κλάδος.

Τώρα είναι ώρα να καταδικαστεί παντού η αντιλαϊκή και αντιεκπαιδευτική πολιτική, που τσακίζει τις ζωές και οικογένειές μας αλλά και τη μόρφωση των παιδιών μας! Κόντρα στα κόμματα και τις πολιτικές, που συμφωνούν με τις αναδιαρθρώσεις. Αλλά και κόντρα στις συνδικαλιστικές ηγεσίες, που δίνουν τη χρήσιμη για το κράτος «χείρα βοηθείας». Κανείς εκπαιδευτικός δεν περισσεύει, δεν υπάρχουν πλεονάσματα, αντίθετα χρειάζονται μαζικές μόνιμες προσλήψεις, χρειάζεται να μονιμοποιηθούν οι 30.000 συμβασιούχοι-αναπληρωτές συνάδελφοι, όταν στο επίκεντρο μπουν οι πραγματικές σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των μαθητών. Αποτελεσματικός αγώνας για το δικαίωμα στη μόνιμη εργασία, στη μετάθεση, στη ζωή με δικαιώματα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ανατροπή του συσχετισμού. Μπροστά στα συνέδρια ΔΟΕ και ΟΛΜΕ ισχυροποίησε στην ΑΣΕ, δώσε δύναμη στη δύναμή σου!

Αθήνα, 6/4/2019

ΔΕΛΤΙΟ   ΤΥΠΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΥΠ. ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΙΣ 28/3/2019 ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΩΝ/ΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ!

Το μεσημέρι της Πέμπτης 28 Μάρτη η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, η Πρωτοβουλία Αναπληρωτών – Αναπληρωτριών και Ωρομίσθιων Εκπαιδευτικών και οι Σύλλογοι Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Ρόζα Ιμβριώτη», «Γ. Σεφέρης», «Ο Σωκράτης», «Νίκος Πλουμπίδης», Π. Φαλήρου και Χαϊδαρίου πραγματοποίησαν Παράσταση Διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Εργασίας, για τα δικαιώματα των αναπληρωτριών/τών εκπαιδευτικών και τη μητρότητα.

Η κινητοποίηση οργανώθηκε στο πλαίσιο της κοινής πρωτοβουλίας, που έχουν αναλάβει οι φορείς αυτοί, για τα προβλήματα των συμβασιούχων – αναπληρωτριών εκπαιδευτικών, που εργάζονται για χρόνια με ελαστικές εργασιακές σχέσεις στη δημόσια Εκπαίδευση. Με τα πανό και τα συνθήματά τους οι συγκεντρωμένοι εκπαιδευτικοί και οι γυναίκες της ΟΓΕ απαίτησαν ίσα δικαιώματα για τις αναπληρώτριες/ές με αυτά των μόνιμων συναδέλφων τους. Ιδιαίτερα για τις αναπληρώτριες εκπαιδευτικούς, που το καθεστώς της ελαστικής εργασίας των συμβασιούχων τις δυσκολεύει να γίνουν μητέρες, απαίτησαν να ληφθούν όλα τα μέτρα, ώστε να εξασφαλιστεί σε όλες το δικαίωμα στη μητρότητα! Καταδίκασαν το γεγονός ότι ακόμα και η άδεια ανατροφής των 3,5 μηνών, που θεσμοθέτησε πρόσφατα η κυβέρνηση, δε χορηγείται από τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης σε αναπληρώτριες που έχουν κάνει χρήση του μειωμένου ωραρίου, του μόνου που δικαιούνταν ως τότε, έστω και για μια μέρα και απαίτησαν να αρθεί κάθε πρόσχημα και δοθεί σε όλες!

Η υπουργός Εργασίας κ. Έφη Αχτσιόγλου παρέπεμψε την αντιπροσωπεία των παραπάνω φορέων στον ΓΓ του υπουργείου, Αν. Νεφελούδη, ο οποίος απέφυγε να απαντήσει για τα δίκαια αιτήματα της κινητοποίησης, με το πρόσχημα ότι δεν αφορούν το υπουργείο Εργασίας αλλά το υπουργείο Παιδείας. Είναι η γνωστή τακτική από τον Άννα στον Καγιάφα! Έτσι για χρόνια τώρα το Υπ. Παιδείας μας παραπέμπει στο Υπ. Εργασίας και ανάποδα, προφασιζόμενο το καθένα ότι δεν είναι δική του υπόθεση! Μόνο που η κυβέρνηση είναι μία και βαθιά αντιλαϊκή, ενώ κάθε τι που αφορά την εργασία είναι αυτονόητα και αρμοδιότητα του Υπ. Εργασίας! Ας τα αφήσουν λοιπόν αυτά!

Τα ίδια μας έλεγαν και για την άδεια ανατροφής, ότι τάχα δε γίνεται γιατί δεν το επιτρέπει το ΕΣΠΑ και παρέπεμπε ο ένας υπουργός στον άλλον! Όταν όμως ένιωσαν τη δύναμή μας με τους αγώνες μας, τότε ψήφισαν τους 3,5 μήνες άδεια ανατροφής για τις αναπληρώτριες μητέρες! Άρα να που γίνεται!

Θα μας βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους, ως την ικανοποίηση των αιτημάτων μας! Ως την εξίσωση των δικαιωμάτων των αναπληρωτριών/τών με των μονίμων και τελικά ως τη μονιμοποίηση των 30.000 συμβασιούχων εκπαιδευτικών, για να καλυφθούν οι μορφωτικές ανάγκες των παιδιών και για να σταματήσει η ομηρία και περιφορά των συναδέλφων μας ανά τη χώρα.

Οι εκπρόσωποι των φορέων δήλωσαν ξεκάθαρα ότι ο αγώνας θα συνεχιστεί πολύμορφα για τα δικαιώματα των αναπληρωτριών στην εργασία και τη μητρότητα.

Σε κάθε περίπτωση οι φορείς αυτοί απαιτούν την ικανοποίηση του συνόλου των αιτημάτων τους και ιδιαίτερα άμεσα απαιτούν:

• Εδώ και τώρα πλήρη εξίσωση των αδειών των αναπληρωτών με των μονίμων!
• Κανένας αναπληρωτής/τρια να μη μείνει χωρίς επίδομα ανεργίας το καλοκαίρι!
• Καμία ώρα προϋπηρεσίας χαμένη λόγω ασθένειας και αδειών!                                                             

28/3/2019

Ορισμένες πλευρές για τη λεγόμενη «περιγραφική αξιολόγηση»

Είναι σε εξέλιξη αυτό το διάστημα οι επιμορφώσεις Προϊσταμένων και Διευθυντών από τα ΠΕΚΕΣ για την προετοιμασία της εφαρμογής “Περιγραφική Αξιολόγηση στην Υποχρεωτική Εκπαίδευση”. Οι στόχοι αυτής, όπως αναφέρονται στον Οδηγό, είναι “η ολόπλευρη ανάπτυξη, η εξατομικευμένη και αναλυτική ανατροφοδότηση, η συνεργατική και κοινωνική μάθηση, η διαφοροποίηση και εξατομίκευση της διδασκαλίας και η ουσιαστική ισότητα ευκαιριών».

Θα θέλαμε να θέσουμε προς τους συναδέλφους ορισμένα ζητήματα για συζήτηση και προβληματισμό:

1. Η αξιολογική διαδικασία, είτε είναι ποσοτική είτε είναι ποιοτική, είτε βάζει βαθμούς είτε περιγράφει τον μαθητή, αποτιμά το αποτέλεσμα της μαθησιακής διαδικασίας και δε διαμορφώνει, από μόνη της, τις προϋποθέσεις για όλα τα παραπάνω. Οι διαφορετικές αφετηρίες από τις οποίες ξεκινά ο κάθε μαθητής, οι ταξικές ανισότητες, που εκφράζονται και μέσα στις σχολικές τάξεις, η ίδια η φυσιογνωμία του σχολείου και συνολικά της εκπαίδευσης, που αναπαράγει τις ανισοτιμίες που υπάρχουν μέσα στην κοινωνία, όλα αυτά δεν εξαλείφονται, ούτε αμβλύνονται από τον τρόπο που θα γίνεται η τελική αξιολόγηση των μαθητών. Οι ελλείψεις στα σχολεία, τα μεγάλα κενά, οι απαράδεκτες υποδομές, η υποβάθμιση της Ειδικής Αγωγής, η μετατροπή των Συλλόγων Διδασκόντων σε «πολυεργαλεία», που επωμίζονται ευθύνες που δεν τους αναλογούν (π.χ. Ομάδες Εκπαιδευτικής Υποστήριξης), τα αναλυτικά προγράμματα και τα «προβληματικά» σχολικά εγχειρίδια, όλα τα αποτελέσματα της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής, της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, στα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών, είναι που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τα «αποτελέσματα» της παιδαγωγικής πράξης και όχι τρόπος αξιολόγησης των μαθητών.
2. Η περιγραφική αξιολόγηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με ένα μαγικό τρόπο μια σειρά προβλήματα που εμφανίζονται στη σχολική πράξη π.χ. ανταγωνισμός μεταξύ των μαθητών, βαθμοθηρία, αδιαφορία για μια σειρά γνωστικά αντικείμενα. Πρόκειται για το «άκρον άωτον» της υποκρισίας να λέγονται αυτά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αλλά και διάφορους υποστηρικτές της, την ίδια στιγμή που με το σχέδιο για το νέο Λύκειο στην ουσία επιβάλλεται ένα άκρως ανταγωνιστικό και εξετασιοκεντρικό σχολείο, καταργείται η όποια γενική μόρφωση, μπαίνουν εξετάσεις (με ενιαία θέματα ανά ομάδα σχολείων) ακόμα για την απόκτηση του απολυτήριου του Λυκείου! Ο ανταγωνισμός σε όλα τα επίπεδα, η απαξίωση της γνώσης και η αντικατάστασή της από τις «λεγόμενες» δεξιότητες, η καλλιέργεια του ατομικού δρόμου προς την «επιτυχία» αποτελούν δομικά στοιχεία της κοινωνίας και του σημερινού σχολείου. Η λογική αυτή διαπερνά τα αναλυτικά προγράμματα, τα σχολικά βιβλία, την ίδια τη λειτουργία του σχολείου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε όλα τα σχολικά εγχειρίδια των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (πλην μαθηματικών της Ε’ Δημοτικού). Δε θέλησε και όχι δεν πρόλαβε να τα αλλάξει, γιατί αποδέχεται τον γενικό προσανατολισμό τους. Ο ίδιος ο εκπαιδευτικός, πριν μπει στη σχολική τάξη, καλείται και ο ίδιος να εμπεδώσει μια κουλτούρα σκληρού ανταγωνισμού μέσα από ένα «αέναο» κυνηγητό προσόντων και πιστοποιήσεων (βλ. νέο νόμο Γαβρόγλου για «προσλήψεις και διορισμούς»). Αλήθεια όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι βαδίζουμε σε ένα «συνεργατικό» σχολείο των «ίσων ευκαιριών» και πως η περιγραφική αξιολόγηση θα είναι το επιστέγασμα στο σχολείο αυτό;  
3. Η περιγραφική αξιολόγηση θα έχει απλά στόχο την ουσιαστική ενημέρωση των γονιών και των ίδιων των μαθητών για μια σειρά πλευρές της σχολικής επίδοσης και συνολικά της σχολικής ζωής; Αυτό ούτως ή άλλως δε γίνεται και σήμερα και αρκετά εξαντλητικά; Άλλος είναι ο στόχος! Η περιγραφική αξιολόγηση δε θα είναι μια απλή αποτύπωση της γνώμης του εκπαιδευτικού σε ένα φύλλο χαρτί. Θα υλοποιείται στη βάση συγκεκριμένης φόρμας για κάθε τάξη (κεντρικά καθορισμένη) στην οποία θα αποτυπώνονται αναλυτικά μια σειρά δείκτες, που θα αφορούν όχι μόνο τις επιδόσεις αλλά και συνολικά την προσωπικότητα του μαθητή. Μήπως έτσι η περιγραφική αξιολόγηση «σκανάρει» πιο αποτελεσματικά τις δεξιότητες του σημερινού μαθητή, αυριανού εργαζόμενου; Στον προβληματισμό των κυρίαρχων επιτελείων της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ το θέμα δεν μπαίνει στο αν η αριθμητική βαθμολογία λειτουργεί αντιπαιδαγωγικά, αλλά στο αν τελικά «επαρκεί» για να κατατάξεις τους μαθητές. Ο βασικός μας προβληματισμός είναι εάν τελικά με τη γενίκευση της περιγραφικής αξιολόγησης, στα πλαίσια του σημερινού σχολείου, οδηγούμαστε σε μια πιο «σκληρή», πιο ολόπλευρη και ποιοτικά διαβαθμισμένη κατάταξη – διαφοροποίηση των μαθητών! Μια αξιολόγηση που θα τους ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή!
4. Η κυβέρνηση και το  Υπουργείο Παιδείας έχουν δώσει δείγματα νομοθετικής γραφής, για το κατά πόσο κόπτονται για την αναβάθμιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών μας, για το ευνοϊκό παιδαγωγικό περιβάλλον που καλούνται  να προσφέρουν οι εκπαιδευτικοί. Κινήθηκαν στην κατεύθυνση της παραπέρα υποβάθμισης, της υποχρηματοδότησης των σχολείων. Για το όποιο εργαλείο παιδαγωγικής αξιολόγησης των μαθητών θα είχε ουσία να συζητάμε στο βαθμό που θα άλλαζαν ή θα βελτιώνονταν οι όροι για την αξιοποίησή του, δηλαδή η ίδια η σχολική πραγματικότητα. Ένα ελάχιστο βήμα π.χ. είναι οι  μαζικοί μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών, τα ολιγομελή τμήματα, η διαμόρφωση του περιεχομένου των μαθημάτων με ορθολογικό και επιστημονικό τρόπο, η πλαισίωση της διαδικασίας  από επιστημονικές ειδικότητες (ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς), ο κάθε επιστήμονας να διδάσκει το επιστημονικό του αντικείμενο, οι δομές ειδικής αγωγής να λειτουργούν σε κάθε σχολική μονάδα με το εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό, να εντάσσονται όλοι οι μαθητές στη δομή που έχουν ανάγκη, να ενταχθούν ουσιαστικά οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στην εκπαίδευση.

Το πραγματικό δίλημμα λοιπόν δεν είναι:  «βαθμολογική ή περιγραφική αξιολόγηση των μαθητών» αλλά:  «σχολείο της αγοράς, των ταξικών φραγμών και της ημιμάθειας ή  σχολείο που θα έχει στόχο την ολόπλευρη μόρφωση και διαπαιδαγώγηση των μαθητών»;

Καθήκον όλων των εκπαιδευτικών είναι να περιγράψουμε και να αξιολογήσουμε τις πραγματικά σύγχρονες ανάγκες των μαθητών μας και να αγωνιστούμε γι” αυτές! Να συμπληρώσουμε, αγωνιστικά, με πλήρη συναίσθηση του ρόλου μας το έντυπο της μέλλοντός τους,  για μια ζωή με δικαιώματα!

Αθήνα, 29/3/2019